Ron ging 1 april welk heel letterlijk uit zijn comfortzone na het volgen van de workshop van Wim Hof alias ‘The Ice Man’.
Jarenlang vond ik het fijn om gezellig in mijn eigen comfortzone te verblijven. Het klinkt ook zo prettig. Comfort Zone. Een veilige, geruststellende plek. Waar je je op je gemak voelt. Waar alles vertrouwd is. Waar je weet wat je kunt verwachten en je weet wat je hebt.
Maar geleidelijk kwam ik er achter dat mijn comfortzone ook een ander gezicht had. Dat het eigenlijk vaak helemaal niet de plek bleek te zijn waar ik het meest gelukkig van werd. Gemak en comfort betekenen blijkbaar niet hetzelfde als geluk.
Want binnen mijn comfortzone had ik meer dan genoeg tijd en ruimte om te klagen. Om me slachtoffer te voelen. Ik voelde steeds vaker dat ik er geen energie kreeg. Dat het me niet de inspiratie gaf die ik zocht. Ik herkende een soort onverschilligheid, ontevredenheid en een gevoel van middelmatigheid. En toch stapte ik er niet uit.
Waarom hield ik er zo aan vast? Omdat buiten die comfortzone de problemen en gevaren loeren. Alles wat buiten dat bekende gebied ligt, confronteert je met je eigen onzekerheid. Met je angst. Met de mogelijkheid dat je zult falen. Ik wilde pas iets doen als ik eigenlijk zeker wist dat het perfect zou gaan.
Door mijn neiging tot perfectionisme legde ik mijn eigen lat vaak heel hoog. Waardoor ik liever niet in actie kwam. Want hoeveel zin heb jij om iets nieuws te proberen als je bij voorbaat al denkt dat het je niet gaat lukken?
Inmiddels weet ik hoe funest die comfortzone is. Voor je het weet zit je er je hele leven gevangen. Verzin je allerlei excuses en uitvluchten om dat goed te praten. En dat is prima, maar dan niet achteraf klagen wat je allemaal zo graag anders had gewild.
Ik werd steeds ongelukkiger en gefrustreerder in mijn comfortzone. Mijn zelfvertrouwen nam af en ik viel mijn omgeving lastig met mijn geklaag. Je gaat echt geloven dat je heel veel niet kunt. Of dat je niet goed genoeg bent. Of dat iedereen tegen je is. Daardoor ontzeg je jezelf de mogelijkheid om te ontdekken waartoe je allemaal wel in staat bent.
Gelukkig kwam er een moment dat mijn onvrede het won van mijn onzekerheid. Ik besloot mijn zone op te rekken. En wat ben ik blij met wat ik toen ontdekte.
Ik begon namelijk te groeien toen ik buiten de gebaande paden durfde te gaan. Ik ontdekte dat ik mijn angsten kon overwinnen. Dat ik kansen kon creëren. Dat ik gewoon kon beginnen en al doende kon leren. Dat iets niet perfect hoefde te zijn vanaf het begin. Dat je dingen altijd kunt aanpassen en verbeteren. Dat ik mijn eigen werk kon scheppen. Dat ik creatief ben. Dat ik kan schrijven. Dat ik plezier heb in marketing. Dat ik lezingen kan geven. En nog veel en veel meer.
Ik betrap mezelf er nog wel eens op als ik iets eng vind
Ik ben dan geneigd om te zeggen dat ik iets niet nodig vind, niet leuk vind, niet belangrijk vind. Maar heel vaak weet ik diep in mijn hart dat ik het vooral nog ‘spannend en nieuw’ vind. En dat ik een excuus zoek om het niet te hoeven doen. Maar ik heb mezelf steeds sneller door.
Nu heb ik steeds meer lol in juist die dingen DOEN waarvan ik een beetje zenuwachtig word. Omdat ik ook weet dat ik me daarna zo goed voel. En trots. En voldaan. En dat mijn zelfvertrouwen daardoor weer verder is gegroeid. En dat is echt heerlijk!
Om uit mijn comfortzone te stappen waren voor mij 2 dingen essentieel:
– Ontevredenheid over mijn situatie op dat moment
– Voldoende zelfvertrouwen om de volgende nodige stap te zetten
Uit je comfortzone in de praktijk
Dat het niet alleen voor mij zo werkt, maar ook voor anderen, blijkt hieruit.
Een paar dagen geleden kreeg ik onverwacht een berichtje van iemand die ik vorig jaar heb gecoacht. Ze was doodongelukkig in haar werk, maar dacht dat ze zich moest aanpassen aan haar collega’s en de slechte werksfeer voor lief moest nemen. Ook omdat ze geloofde dat er niet zo gemakkelijk een andere baan voor haar zou zijn. (Ik schreef hier trouwens eerder een blog over: ‘Jouw fantasie is de sleutel’.)
Gedurende de sessies leerde ze haar oude overtuigingen en onzekerheid los te laten en haar zelfvertrouwen nam met grote sprongen toe. Ze solliciteerde toen ze haar droombaan in de krant zag staan, ze kreeg de baan en liet me nu – inmiddels een jaar later – het volgende weten:
*****
“Lieve Astrid,
Ik val maar meteen met de deur in huis…Ik heb een Vast Contract! Zo blij… terugkijkend stond ik vorig jaar op deze tijd aan het begin van een voor mij onbekende weg. 1 mei zou ik starten met mijn nieuwe baan in Amsterdam. …trein..fiets..reistijd..andere mensen..nieuwe omgeving..!
Nu zo op mijn plek, het werk kost me geen energie, ik krijg het ervan! En dan gisteren de grote waardering die ook nog eens uitgesproken werd.
“Wij willen jou nooit meer kwijt en daarom een contract voor Onbepaalde tijd!”
Dank Astrid, dagelijks ben je bij me… Wat een les en inzichten..en ik ga verder. Fijne paasdagen.
Groet, E.”
*****
Supertrots en gelukkig ben ik dat ik heb geleerd om meer en meer gewoon te DOEN en niet altijd te blijven denken (in onmogelijkheden en belemmeringen). Maar ik geniet er helemaal van dat ik mijn kennis en vaardigheden tegenwoordig ook kan inzetten om anderen te helpen hun leven zonniger te maken en hun grenzen te verleggen zodat ze hun dromen kunnen bereiken.
Want, hoe zit dat eigenlijk bij jou..?
- Ben je gefrustreerd over waar jij nu staat in je leven?
- Wil je meer actie en meer vrijheid, maar ben je vooral bang voor het onbekende?
- Houd onderstaand gedrag jou gevangen in je comfortzone (net als mij vroeger)?
Dan heb ik een dringend advies aan jou!
Zorg dat je je belemmeringen overwint en dat je je zelfvertrouwen vergroot. Het maakt me niet niet eens uit hoe je dat doet, maar DOE het gewoon. Ik beloof je: het is de moeite waard. En het risico is te groot dat je uiteindelijk spijt krijgt als je het niet doet: Wanneer je je realiseert hoe anders je leven eruit had kunnen zien als… [vul maar in]
Laat me weten …
Wat is voor jou ‘buiten je comfortzone’? Wat zou je in je hart wel willen, maar voelt nog eng, onveilig of te spannend? Ik lees graag je reactie hieronder!
Hallo Harold,
Het gaat niet de nieuwe rage worden… het is van alle tijden. Heeeeeeeeeeeeel veel mensen hebben last van angst om uit die comfortzone te komen.
Het is toch interessant om te ontdekken wat het is waarom je steeds terugtrekt wanneer de grens van je comfortzone bereikt wordt. Wat gebeurt er op zo’n moment?
Let eens op wat er dan door je heen gaat. Is het een gevoel? Of zie je al voor je wat er misschien gaat gebeuren of niet gaat gebeuren? Of zijn het bepaalde gedachten die maken dat je dan kiest om af te kappen?
Het is waarschijnlijk iets wat opborrelt vanuit je onbewuste. Je krijgt een soort waarschuwingssignaal: Pas op: gevaar als je nu verder gaat!
En je onbewuste geeft dat signaal altijd met een reden. Ooit heeft dat terugtrekkende gedrag er waarschijnlijk voor gezorgd dat je jezelf in veiligheid kon brengen. Alleen is dat gedrag nu een gewoonte, een patroon geworden. Hoogste tijd om je onbewuste te laten weten dat het tijd is om een nieuwe strategie te leren, want nu houdt het je ook af van het geluk in je leven vinden…. uit angst.
En je kent het cliché wel toch? Iets met angst en een slechte raadgever 🙂
Mocht je meer willen weten, denk dan eens aan de mogelijkheid van een Doorbraaksessie. Is gratis. Het kan je wel net dat inzicht geven dat je nodig hebt. Meer lees je op http://www.zoninjeleven.nl/gratis/doorbraaksessie
Hallo
Comfortzone in de liefde, ik kom maar er maar niet uit. Zodra het iets te serieus wordt kap ik het af. En moet ik ze teleurstellen, Krijg dan de vraag waarom ik niet verder wil, en enige antwoord is vaak.. uhmm ja weet ik eigenlijk ook niet. Bang voor… ?
Als langdurige single met hier en daar een korte relatie heb je een enorme grote comfortzone gecreeert.Het is zo makkelijk voor een ander te zeggen om uit die zone te stappen maar zeggen is makkelijk gedaan dan het doen. Ik denk altijd, ja jij hebt makkelijk lullen je zit r niet in.
Zou comfortzone de nieuwe rage onder de mensen gaan worden??
Hoi Astrid,
Wat interessant om te lezen wat je schrijft. Ik herken een aantal elementen in je verhaal wel: vooral niet de stap in het diepe durven zetten.
Ik heb op dit moment een drukke baan als leidinggevende midden in een reorganiserende afdeling. Klinkt erg uitdagend, maar ik haal er niet genoeg voldoening uit. Sterker nog, deze functie kost mij veel energie.
Steeds vaker denk ik aan de leuke tijd terug die ik in mijn vorige functie bij de afdeling werving en selectie had; daar volgde ik ook een coachingsopleiding en als beginnend coach haalde ik veel energie uit de gesprekken.
Nu zou ik best weer in dat vakgebied aan de slag willen, maar ben er nog niet van overtuigd dat ik een goede, ervaren coach zal zijn. Laat staan om daar mijn vaste beroep/inkomen van te maken, terwijl ik dat wel heel leuk zou vinden.
Kortom, aarzeling om het bekende los te laten en een sprong in het diepe te wagen. Grappig genoeg weet ik dat ik het zou moeten doen, maar ik durf simpelweg (nog) niet.
Groetjes,
Ghislaine
Ha Ghislaine,
Wat leuk dat je op mijn artikel had gereageerd!
En herkenbaar wat je schrijft. Ik begin mijn lezingen ook altijd met mijn eigen verhaal.
Waarin ik vertel over hoe ik uiteindelijk mijn droom achterna durfde te gaan toen ik had geleerd hoe ik al mijn negatieve overtuigingen uit mijn hoofd kon halen en vervangen door een positief zelfbeeld en vertrouwen in mezelf.
De belemmering bleek echt puur in mezelf te zitten. En wanneer je weet hoe je die eruit moet halen, dan kun je vervolgens wel de moed vinden om de volgende stap te zetten buiten je comfortzone. Wil niet zeggen dat het niet spannend blijft, dat blijft het heus.
Maar ook leuk. Omdat je weet dat je groeit wanneer het spannend wordt.
Ik wens je veel succes met de stap. Bedenk dat het gevoel van spijt in ieder geval nooit goed voelt!
En niemand anders dan jij kan de stap voor je zetten.
Stoppen met roken(nu al de zoveelste keer) is voor mij wel echt uit mijn comfortzone stappen. Het is een haat/liefde issue. Ik weet dat het slecht is, maar vind het moeilijk helemaal los te laten, omdat ik dan door het stof moet gaan. Als het ware mijn rookgordijn op moet laten trekken en dealen met mezelf en alle emoties erbij. En er tevens voor zorgen dat ik niet in een andere verslaving terechtkom. Door het stof gaan werkt louterend las ik eens in een blad. Ik wil graag zuiver in het leven staan, maar ben bang voor de confrontaties. Belachelijk eigenlijk, bedenk ik me nu, dat je zoiets als roken of welke ‘afleiding’ dan ook, nodig denkt te hebben om dit de baas te zijn.
Puur vluchtgedrag.
Astrid, ik vind het zeker een heel interessant artikel. Het is wederom een artikel waarin ik veel herken en weer inspiratie uit put. Het vasthouden van die inspiratie en het integreren lukt me alleen vaak niet..
Een hele zonnige groet terug,
Mariska
Hallo Mariska,
Ik lees uit jouw reactie al precies waar de kneep ‘m zit.
Je hebt namelijk bepaalde aannames / veronderstellingen in je hoofd en dat maakt dat stoppen met roken per definitie voor jou een onaantrekkelijke optie is.
Ik bedoel dit:
– Roken biedt je iets. Het geeft je iets. Als je stopt met roken raak je dit kwijt.
Bijvoorbeeld ontspanning, plezier, genieten. Je noemt het zelf je rookgordijn. Daarachter voel je je veilig.
Dat is voor jou zo belangrijk , dat je het boven bv gezondheid stelt. Rationeel gezien misschien niet, maar emotioneel gezien wel. Anders was je allang gestopt.
– Je denkt dat stoppen met roken zal betekenen dat je op een of andere manier bv slecht gaat eten, snoepen, aankomen, etc.
Dat is alleen maar zo als je niet de oorzaak oplost. De reden waarom je rookt. Dmv hypnose kun je ervoor zorgen dat iemand stopt zonder bijverschijnselen.
Omdat je iemand zo programmeert dat hij de sigaret niet meer nodig heeft. En dus ook niet ander schadelijk gedrag met nare bijeffecten. De behoefte om dat te doen wordt weggenomen.
En ook de overtuiging dat iedereen die stopt met roken vervolgens aankomt, meer snoept etc. Dat hebben we elkaar allemaal aangepraat en is in de praktijk ook vaak het geval. Vooral omdat het onderliggende probleem niet echt is opgelost.
Mocht je hier meer van willen weten, neem dan eens contact op. Ik vertel je graag meer. Ook over mijn no cure no pay-beleid.
Hele goeie mail.Interessant.
Ik heb geen faalangst,voel me vrij om te doen en te laten wat ik wil.
Vriendelijke groeten,RIETJE