Wat is dat toch? Dat wij mensen geneigd zijn uit te stellen om écht te gaan leven. We schuiven het maar voor ons uit. Al worden we bij vlagen geteisterd door negatieve gevoelens zoals twijfel en onrust, zodra ze weer wegebben, vergeten we ze ook weer snel.

Want we zijn bang. Bang om te luisteren naar wat die gevoelens ons willen vertellen.

Liever sussen we onszelf ‘in slaap’. Want als we echt naar die gevoelens zouden luisteren, zou dat betekenen dat we in actie moeten komen. Dat we iets moeten veranderen. Dat we naar binnen moeten gaan.

Dat we moeten luisteren naar wat er écht in ons omgaat. En dat is eng. Dat is nieuw. Dat is spannend. Dus draaien we ons liever om, weg van die confrontatie.

 

Dat kan heel lang goed gaan. Weken, maanden, jaren. Nou ja, goed? Dat is maar schijn. Want onder het oppervlak gaat het helemaal niet goed. We raken steeds verder verwijderd van onszelf. Van onze dromen, van onze verlangens, van de persoon die we diep van binnen weten dat we zijn. maar die maar niet naar buiten lijkt te willen komen.

 

Maar dan op een dag … is er geen houden meer aan …

Maar dan opeens komt er een moment, dan hebben we geen keuze meer. We worden geconfronteerd met emoties die heftiger zijn dan de onrust die we al die tijd van binnen weggestopt hebben. Opeens is het alsof de dam doorbreekt. En vanaf dit moment is het geen kwestie meer van een paar zandzakken aan laten rukken om de lekkage te stoppen. Hier is geen houden meer aan.

 

Waarom moet het toch vaak eerst zover komen voordat we willen luisteren? Voordat we in actie willen komen? Waarom moeten we eerst onze geliefde verliezen? Onze gezondheid? Ons huis? Onze baan? Last krijgen van paniekaanvallen of hyperventilatie? Van de ene op de andere dag compleet instorten (wat in mijn ogen trouwens niet bestaat, tenzij je een ongeluk krijgt of iets dergelijks – er zijn altijd voortekenen!).

 

Hoezo comfortzone? Zo fijn voelt ie niet!

Waarom is de toch mens zo gesteld op zijn comfortzone, ook al is het in dat gebied heel vaak helemaal niet zo comfortabel? Waarom wanen we ons veilig in een leven waar we toen we nog durfden te dromen nooit genoegen mee zouden hebben genomen?

Tja, dat is het ironische. Hoewel we als mensen diep van binnen eigenlijk altijd willen groeien, net als alles in de natuur, zijn we er tegelijkertijd bang voor. Dat komt omdat we in de loop van ons leven geneigd zijn een steeds kleinere versie van onszelf te worden.

 

Hoe jonger we zijn, des te groter we ons eigen potentieel nog zien. Maar in de loop van ons leven worden we door negatieve ervaringen zelf ook vaak negatiever en pessimistischer. Alleen noemen we dat niet pessimistisch, maar realistisch.

Want we hebben gemerkt dat bepaalde dingen niet lukten. We hebben met bepaalde tegenslagen te maken gehad en die worden opgeslagen als herinneringen. En omdat negatieve herinneringen gekoppeld zijn aan negatieve emoties, onthouden we ze heel goed. En we zorgen dat we ons niet een tweede maal aan eenzelfde steen gaan stoten. Want ja, wie wil er nou een ezel zijn?

 

Growth of fixed mindset: een wereld van verschil

Het is  jammer dat het vaak zo werkt. Want het feit dat iets een keer niet lukt, wil natuurlijk absoluut niet zeggen dat het een tweede keer ook niet zou lukken. Sterker nog, de tweede keer heb je meer informatie en ervaring dan de eerste keer. Dus wordt de kans dat iets lukt, juist groter. Sommige mensen denken precies zo. Die hebben een zogenaamde ‘growth mindset’ die ontwikkelen zich door te (blijven) doen.

De meerderheid echter helaas niet, die heeft wat genoemd wordt een ‘fixed mindset’. En alleen grote tegenslag zorgt er bij die groep voor dat ze opeens wakker geschud wordt en wél besluit te veranderen of in actie te komen. Omdat ze dan niets meer te verliezen heeft en dan wordt de eerdere angst opeens van ondergeschikt belang.

 

Zou het niet geweldig zijn als we het er voortaan niet meer op aan laten komen? Als we al veel eerder starten met bewuster leven in plaats van zoveel tijd te vergooien met maar wat aanmodderen en geklooi in de marge (excusez les mots)?

 

Wanneer heb jij je dromen overboord gezet?

Ik sprak gisteren een jonge vrouw, net afgestudeerd. Ze is inmiddels beland in een traineeship voor een gerenommeerd bedrijf. Prestigieus, maar echt gelukkig is ze er niet.  En ze was al bijna vergeten dat ze nog maar pas geleden, toen ze nog studeerde, droomde van haar eigen bedrijf. Tot ik haar ernaar vroeg.

Ze schrok er eigenlijk van mijn vraag wat ze het liefst zou willen. Ze realiseerde zich dat ze haar droom al heel snel had losgelaten. Hij had nu, op haar 26e, al  plaatsgemaakt voor de waan van de dag en de realiteit van ‘carrière maken, geld verdienen, meetellen in de maatschappij’. De reden dat ze contact met me had opgenomen, was dat ze zich afvroeg waar haar paniekaanvallen vandaan kwamen… (wat denk jij?)

 

Doet het pijn om de boodschap te willen horen?

Als we van ons pad afdwalen, dan zal ons onbewuste er alles aan doen om ons te laten weten dat dat gebeurt. Alleen hebben de meesten van ons niet geleerd hoe we de boodschappen van ons onbewuste kunnen verstaan en interpreteren.

Dus nemen we gewoon een paracetamolletje als we hoofdpijn hebben. Rennen we naar de dokter als we voelen dat onze maag of darmen veelvuldig verkrampen. Willen we een quick fix als we allergieën ontwikkelen of nare uitslag krijgen. Staan we er niet echt bij stil waar die plotselinge rugpijn nou vandaan komt.

Weg met de symptomen en dan weer doorgaan is veel vanzelfsprekender dan ons af te vragen wat die signalen ons willen zeggen. Welke onbalans er werkelijk is in ons leven …

 

We investeren enorm veel tijd, aandacht en energie in alles wat te maken heeft met de wereld om ons heen. In spullen, in relaties, in activiteiten, in meedoen met de rest.  Wat voor velen eerlijk gezegd voelt als een ratrace, terwijl ze snakken naar rust. Die rust zul je zo niet vinden, want het ironische is dat juist jouw binnenwereld bepaalt hoe je de wereld om je heen ervaart.

Als jij onrustig, ongelukkig, ontevreden, gefrustreerd, gejaagd, boos of verdrietig bent, dan ziet de wereld er heel anders uit dan wanneer je ontspannen bent, dankbaar, tevreden en energiek. Dus waar begint jouw wereld zich te vormen? Juist, bij jou van binnen.

 

Op veel plekken op deze wereld zijn mensen hiervan doordrongen. Daar is veel aandacht voor de innerlijke mens. Daar begrijpt men dat het niet verstandig is te wachten totdat je emmer overloopt voordat je leert aandacht te geven aan wat er in je omgaat. Wat kunnen wij daar nog veel van leren!

Gelukkig zie ik dat bewustzijn ook hier steeds meer groeien. En ik moet bekennen, ook ik ben pas écht wakker geschud toen mijn gezondheid van zich deed spreken. Al ben ik al jaren met bewustwording bezig, pas de laatste 8 maanden ben ik mezelf meer en meer gaan onderzoeken. Wat zijn mijn drijfveren, wat leeft er in mij, wat wil ik echt, wat doe ik tegen mijn zin, waar ga ik over mijn grenzen, waar spreek ik niet mijn waarheid?

 

Eerlijk gezegd ben ik best geschrokken op hoeveel gebieden je jezelf onbewust voor de gek kunt houden. En ik realiseer me meer dan ooit dat je dat echt niet ongestraft kunt blijven doen. Er komt een moment, dan loop je gewoon keihard met je kop tegen de muur.

 

Jouw leven is jouw verantwoordelijkheid. Wat doe je ermee?

Tja, als je liever wacht tot jij die wake up call krijgt, is dat natuurlijk ook helemaal prima. Iedereen heeft de vrijheid te kiezen wat hij wel en niet wil doen in zijn leven.

Alleen wanneer je je niet realiseert wat het risico is van niets doen en blijven negeren van wat er onder het oppervlakte speelt, dan heb je in feite ook geen keuze. Vandaar dat ik dit vandaag met je wilde delen.

Zodat je ofwel bewust kunt kiezen om jouw innerlijke signalen te blijven negeren totdat je echt vastloopt. Of bewust besluit niet langer te wachten tot het echt ernstig misgaat en juist nu al te gaan investeren in jezelf, in je eigen binnenwereld in plaats van in de wereld om je heen.

Want echte verandering begint altijd van binnen. Zonder dat kun je niet verwachten dat je leven ‘zomaar’ beter wordt. Sprookjes zijn leuk, maar vind je jezelf inmiddels niet een beetje te oud om dat nog langer te blijven geloven …? Daar is het leven toch veel te kostbaar (én te kort) voor?

 

Wat wil jij? Deel 2 in een artikel of in een video?

Wil je mij een plezier doen? Als je dit een interessant artikel vindt, deel het dan even via de knoppen hieronder. Je weet nooit wie het net op dit moment nodig heeft om dit te lezen. Een kwartje valt meestal onverwacht!

 

In deel 2 van dit artikel zal ik uitleggen hoe het precies komt dat we vaak niet willen veranderen of waarom het zoveel moeite lijkt te kosten. Hoe het toch komt dat die comfortzone voor de meeste mensen veel veiliger lijkt dan de prachtige kansen die daarbuiten liggen.

Hou je mailbox in de gaten. En laat hieronder even weten of je die uitleg liever wilt lezen of in een video wilt bekijken en waarom. Meeste stemmen gelden 🙂