Vroeger kon ik het niet. Even gaan zitten.
Even rust. Want dat mocht niet van mezelf.
Daar was geen tijd voor. Er moest nog dit… er moest nog dat…. En ja…. gewoon even niks doen is niet nuttig ….
Hoogstens in het weekend, hopelijk zou de zon dan ook schijnen.
Maar wat is er nou ZOOOOOOO belangrijk dat het echt niet even kan wachten?
Verhaaltjes en sprookjes
Nou…. als je je gedachten volgt en erin meegaat, is er de wereld aan dingen die NU moeten. Maar als je gewoon ’s goed luistert, dan merk je dat het allemaal verhaaltjes zijn. Verhaaltjes en sprookjes. Die je al heel lang gelooft. Waar je steeds in meegaat. Misschien je leven lang al. Of ze zijn je aangepraat en je laat je mee hypnotiseren in de denkbeelden en energie van andere mensen. Van hoe het hoort. Van hun verwachtingen.
Vandaag ….. heb ik ongepland urenlang helemaal ‘niks’ gedaan. Op een ‘werkdag’.
Ik heb een nieuwe intentie ontdekt. De intentie om me elke dag zoveel mogelijk te vervelen.
Kyle Cease reikte me dat idee aan, geweldig inspirerende kerel.
Vervelen? Dat is toch stom? Zonde van je tijd? Dat kan je niet maken!
Mmmmm…. wie kan het nog? Zich vervelen?! We zeggen het toch ook over en tegen onze kinderen: Dat het goed is als ze zich wat meer zouden vervelen? Want vanuit die ruimte, vanuit die ‘verveling’ ontstaan weer nieuwe ideeën, ingevingen, inspiratie. Komt opeens wijsheid door. Inzichten.
Dus terwijl ik me ‘kapot aan het vervelen was’ buiten, merk ik hoeveel er dan vanuit die ruimte door me heen stroomt. Echt bizar! Ik kan de inspiratie bijna niet bijhouden…. Huh? Maar ik deed toch niets (nuttigs)???
Kan je nagaan wat je misloopt als je jezelf de kans niet geeft om je te vervelen.
Zo kwam er zomaar spontaan een gedichtje in me op.
Gedichtje? Maar ik kan helemaal niet dichten, zou ik vroeger zeggen. Nee, dat klopt. Want dan ging ik zitten, dan moest er wat komen en wat er kwam, kwam uit mijn hoofd en daar vond ik dan van alles van.
En nu…. moet ik glimlachen, om het gevoel wat zich in woorden liet vangen net buiten….
Kinderlijk, eenvoudig, puur … Niks meer, niks minder. Hoeft geen label te hebben. Kwam gewoon. Was er zomaar ineens.
Ik voel me zo rijk in de ontdekkingsreis dat ik zo weinig nodig heb. Dat het zo fijn voelt om meer te zijn in plaats van te doen. Want boy oh boy heb ik veel gedaan in mijn leven. Terugkijkend vooral om mijn plek te verdienen . Om te laten merken dat ik meetelde, goed genoeg was, voldoende wist.
En nu kan ik gewoon elke keer als ik merk dat dat me dreigt mee te slepen weer terug naar ….. mezelf…. Gewoon mezelf zijn…☼☼☼
En dan valt alles van me af.
Heb jij nou het idee:
“Dat klinkt allemaal prachtig Astrid, maar dat lukt mij niet.
Dat is ontzettend moeilijk. Dat wil ik allemaal wel, maar dat gaat me gewoon niet lukken. Ik heb dat al zo vaak geprobeerd ….”
Dan heb ik een tip voor je…
Maandag a.s. start de gratis Minicursus Perfectionisme Loslaten.
Laat je niet misleiden door de naam, want het gaat over alles wat ik hierboven schrijf. Over kunnen loslaten, leren ontspannen, het echte gevoel dat het goed is zo.
Wat niet betekent dat je met minder genoegen neemt. Nee, integendeel. Ik heb juist een groot deel van mijn leven gedacht dat ik minder was dan ik werkelijk ben. Dat was nou juist het probleem.
Meer weten? Kijk maar hier en als het je aanspreekt, meld je aan. Ik zou het super vinden als je ook mee gaat doen.
En deel dit bericht als je denkt dat er iemand is die ook meer zou mogen durven ‘niksen’…
Recente reacties