Zo werkt het helaas vaak: Als je er niets aan doet, wordt een crisis alleen maar groter!
Je kunt uiteraard allerlei symptomen gaan bestrijden. Of je kunt jezelf ook voor de gek houden, dat het allemaal wel meevalt. Maar als je het probleem niet bij de wortel aanpakt, beland je van de regen in de drup …
Deze week had ik een telefonische afspraak met iemand die angstig was geworden voor vuur. Toen ze vorig jaar gezellig met het gezin rond de open haard zaten, gooide iemand een mandarijnenschilletje in de vlammen. Met een grote steekvlam tot gevolg en de kachelpijp werd roodgloeiend. Ze raakte in paniek.
Afgelopen 12 maanden gebeurde dit steeds weer. Niet in het echt, maar wel in haar hoofd. Keer op keer beleefde ze weer dat nare moment. Alleen al van het idee van haardvuur, raakte ze in paniek.
Gezellige avonden bij het haardvuur zater er niet meer in. Er werd al overwogen om dan maar een kunstversie aan te schaffen. Ik vertel je zo hoe het afliep, maar eerst een ander voorbeeld.
Iemand vertelde mij eens tijdens een etentje over haar angst voor autorijden. Ook had ze hoogtevrees. Ze wist er ‘redelijk goed’ mee om te gaan. Het beheerste niet haar leven. Ze was wel geïnteresseerd in mijn manier om dit soort angsten op te lossen. Maar wilde toch liever boeken over het onderwerp gaan lezen en daaruit tips en technieken halen om haar angst te bedwingen.
Ieder jaar maakt ze de prachtigste reizen. Nu kreeg ik onlangs, bijna 2 jaar later een berichtje, waarin ze me om hulp vroeg. Ze schreef:
“Binnenkort ga ik weer op reis. Ik hoop dan in de hoge bergen niet weer zo’n hel te beleven als vorig jaar in Zuid-Amerika. Daar heb ik zoveel paniekaanvallen gehad, dat het mijn vakantie heeft beïnvloed.”
Even later wordt me duidelijk dat ze, ondanks haar pogingen om haar angst te bedwingen, er helaas onbedoeld nog veel beter in is geworden: Inmiddels breekt het zweet haar ook al uit als ze op een Solex zit (slechts 25 km per uur).
Haar conclusie:
“Alles wat harder gaat of hoger is dan ikzelf, vind ik niet leuk.”
Ik zie duidelijk een link tussen deze voorbeelden en onze huidige economische crisis. Je kunt wel proberen het op te lossen, maar dat slaagt alleen als je het systeem grondig herziet. Als je dat niet doet, wordt het alleen maar erger. Het probleem groeit en op een gegeven moment is de ellende niet meer te overzien.
Nou heb ik de ballen verstand van economie, maar gelukkig wel van hoe ons brein werkt. Veel mensen geloven dat als ze maar hard genoeg willen, dat de angst of het probleem dan wel verdwijnt. Ik kan je verzekeren: dat werkt vrijwel nooit!
Dit soort problemen ontstaat (soms razendsnel) in ons onderbewuste. Het gaat automatisch. Als je het bewust zou kunnen oplossen, zou je er onmiddellijk mee stoppen, toch? Want als je er rationeel over nadenkt, dan blijkt je reactie meestal helemaal niet logisch te zijn!
En dus lost erover praten, leze, wegdrukken of hopen dat het vanzelf weggaat vaak niets op. De tijd heelt alle wonden? Hier geldt vaker: hoe meer tijd er verstrijkt, hoe beter je wordt in ‘jouw probleem’. En zo wordt je ongewild
- onzekerder;
- angstiger;
- beter in piekeren, etc.
Soms helpt praten wél. De ‘haardvuur-mevrouw’ heb ik een uur aan de telefoon gehad. We hebben wat ‘gepraat’* en daarna bleek dat haar angst in rook was opgegaan! 
(* het is mogelijk om d.m.v. zogenaamde ‘conversationele hypnose’ door te dringen in het onderbewuste, waardoor daar beelden, gedachten en emoties veranderen en problemen in korte tijd opgelost worden. )
Herkenbaar? Ik geef je graag een zetje in de goede richting!
Herken jij een bepaald probleem in je leven en wil je niet dat het groter en groter wordt? Misschien is het nu nog te overzien, maar wat als het een steeds grotere rol gaat spelen en je plezier echt begint te vergallen?
Maak kans op een van de 3 gratis Doorbraaksessies (waarde 120 euro)
Ik help je graag op weg. Komende tijd maak ik tijd vrij voor een aantal gratis Doorbraaksessies. Niet onbeperkt, nee, slechts 3!
Wat is zo’n Doorbraaksessie?
- Een gratis gesprek per telefoon, skype of in persoon van ca 25 tot 45 minuten (waarde 120 euro);
- We gaan samen op zoek naar jouw knelpunten, angsten, belemmerende gedachten en andere factoren die jou nu belemmeren of je groei vertragen.
Wat levert deze Doorbraaksessie je op?
- Een helder beeld van wat jij nodig hebt om de veranderingen die jij wilt in je leven ook echt te realiseren;
- Een frisse blik en een goed gevoel omdat we focussen op alle (nieuwe) mogelijkheden;
- Concrete stappen om ervoor te zorgen dat je ook echt in actie komt op weg naar jouw droom of doel.
Hoe maak je kans?
Beschrijf hieronder welk probleem jij ervaart waarvan je merkt dat het in de loop van de tijd eigenlijk eerder groter wordt dan kleiner (wat je ook probeert).
Uit alle reacties selecteer ik er 3. Deze mensen krijgen vrijdag 30 november bericht. Je kunt anoniem reageren (alleen voornaam). Je mailadres is alleen voor mij zichtbaar!
Wie weet tot snel!
Met zonnige groet,
Het begon dat ik t benauwd kreeg in een waterglijbaan, 10 jaar geleden. Nu heb ik t ook met sporten en fietsen. Als ik me inspan dan gaat je hart sneller kloppen en als ik dat opmerk krijg ik last van hyperventilatie. Ik zou hier graag van af willen….help
Beste Astrid,
Mijn verhaal is nogal lang maar ik probeer het zo kort mogelijk op te schrijven. Na de geboorte van mijn oudste in 2009 kreeg ik, na drie dagen kraambed, plotseling aangezichtsverlamming. De dienstdoende huisarts maakte mij, juist op de dag dat de kraamtranen het hoogst zitten, behoorlijk aan het schrikken door eerst hardop te veronderstellen dat ik wel een tia (gehad) zou hebben… Wat, een tia? Help, ik heb net een kind en nu ga ik dood!’ was mijn eerste gedachte. Deze paniekgedachte kwam in de weken daarna nog regelmatig (’s nachts) terug. De precieze oorzaak bleef gissen, ook na diverse onderzoeken kon men slechts concluderen dat ik gewoon domme pech had dat mij dit overkwam, al heb je rondom een zwangerschap wel iets meer kans op aangezichtsverlamming dan normaal. Ik kreeg een hoge dosis Prednison voorgeschreven, waardoor mijn plannen om borstvoeding te gaan geven, meteen in rook opgingen. Na een paar maanden was mijn gezicht, dat behoorlijk scheef had gestaan, gelukkig weer helemaal bijgetrokken. Maar toen kreeg ik plotseling last van oorsuizen (tinnitus), aan dezelfde kant van mijn gezicht als de verlamming, maar volgens de artsen stond dit er los van. Dit heeft maandenlang geduurd, wat een ramp! Vooral omdat ik nauwelijks sliep door de herrie in mijn oor. Slaapmiddelen waren op een gegeven moment onvermijdelijk. En toen… was ook het oorsuizen ineens verdwenen. Maar er was eigenlijk een veel groter probleem voor in de plaats gekomen: (niet kunnen) slapen was haast een soort obsessie voor me geworden en hoe meer je erover denkt of je wel zult kunnen slapen, hoe moeilijker het wordt.
Tot op de dag van vandaag ben ik helaas nog steeds een extreem slechte slaper. Dit heeft enorm veel invloed op mijn dagelijks functioneren. De slaapmiddelen heb ik ‘afgezworen’, maar ik ben vaak prikkelbaar en kan met moeite alle ballen in de lucht houden, zeker vanwege de hoge eisen die de huidige maatschappij nou éénmaal aan vrouwen stelt. Gezin, werk, huishouden, hobby’s, sociaal leven… en dan ben ik ook nog eens een enorme perfectionist die niet gauw tevreden is. Ik heb al vanalles geprobeerd, zoals yoga, haptonomie en mindfulness, maar vind het nog steeds erg moeilijk om rust te nemen en mezelf die ook te gunnen.
Tja, ik ben rijk gezegend met een lieve man en – inmiddels twee – prachtige dochters. Maar juist ook voor hen zou ik zo graag beter in mijn vel willen zitten.
Al met al toch een heel verhaal… ik ben benieuwd of je er iets mee kan.
Astrid hallo,
je hebt het over zg.conversationele hynose, dit gegeven doet mij best wel wat.
is hier ook literatuur, of wat dan ook over , cd’ s misschien, of wat dan ook.
ik hoor graag van je,
Hans Mackay, Z wolle.
Hallo Hans,
Al mijn kennis heb ik via een training op dit gebied opgedaan. Er is in Nederland niet veel aanbod. Mijn trainers Edwin Selij en Mitchel Heitinga hebben in het buitenland diverse trainingen gedaan op dit vlak. Een van de buitenlandse goeroes is: John Overdurf. En een andere belangrijke (moeilijke) naam: Igor Ledechowski. Je kunt je abonneren via hun websites en ook video’s bekijken.
Het is echt zooo boeiend! Leuk dat het je interesse heeft!
Beste Astrid,
Wat goed dat jij 3 doorbraaksessies aanbiedt!
Ik zit zelf met een beetje “gek” probleem, waar ik heel graag met jou zo’n doorbraaksessie over zou willen meemaken.
Ik heb van mijn grootste interesse en droom mijn werk gemaakt: ik ben freelance trainer en coach en ben daar ook succesvol in. Toch sta ik al sinds mijn 15e met enorme tegenzin op. Ik ben geen depressief of somber mens, integendeel: ik ben super positief, vrolijk en tevreden ingesteld. Ik hou ervan om met mensen te werken, mensen vooruit te helpen. Behalve… als ik wakker word. Iets in mij zegt dat het VRESELIJK Is om van de wekker wakker te worden. Ik haat op dat moment de dag, mijn werkzaamheden, afspraken, álles waar ik voor uit bed moet komen. Met als gevolg dat ik soms letterlijk mijn bed niet uit kom en afspraken laat schieten, veel te weinig uur aan mijn bedrijfsvoering besteed, kansen laat lopen… Dit nare lusteloze gevoel gaat pas over als ik een tijdje buiten ben of onder de mensen. Maar zover komt het dus soms niet eens, ik blijf dan in bed en daarna zo lang mogelijk thuis. ZONDE! En zo onnodig, blijkt steeds weer achteraf. Want dan had ik toch weer gewoon een hele leuke dag. Maar de herinnering aan al die leuke dagen helpt niets bij de eerstvolgende ochtend dat de wekker gaat…
Nou, ik ben benieuwd of jij hier iets mee kunt… zelf kom ik er al 30 jaar niet uit…!
Hartelijke groet van Anneke
Ik vecht al 8 jaar tegen een angst- en paniekstoornis. Hij lijkt bij mij op verschillende vlakken te zitten dus de kans dat ik wordt geselecteerd acht ik uitermate klein maar omdat ik soms ook wel eens de wanhoop nabij ben en alle zin in het leven langzaam aan het verliezen ben doe ik toch een poging. Wat drijft mij tot grote angsten:
– het idee dat ik opgesloten zit en daardoor raak ik in paniek op de WC, in de trein, tram, bus, vliegtuig, liften, kabelbanen etc.
Als je dan bedenkt dat ik voorheen altijd ging skieen, aan een parachute hing, naar Mexico zonder problemen vloog dan geloof ik zelf niet meer dat ik ooit zo was
– ik kan niet echt genieten en blij zijn
Zodra ik geniet of bij ben krijg ik een heel somber angstig gevoel
– ik ga 100 keer per dag dood
Ik ga dood als ik op de fiets zit, als ik met mijn kindje alleen naar het bos wil, als ik naar een winkel wil, etc. Wat dan ook alles wat ik wil doen en wat alleen is of alleen met mijn dochtertje roept grote angsten op en het is altijd dat ik dood ga en dat mijn dochtertje dan hulpeloos, bang en alleen achterblijft, dat ze wordt meegenomen door de verkeerden etc. Ik ben overigens ook heel bang voor de dood en dat ziet er bij mij uit als een eindeloos zwart geheel waar ik in zit. Dit ervaar ik ook als ik opgesloten zit trouwens dit gevoel. En bij genieten word ik juist bang omdat het eindigt.
Enfin voordat ik hele verhalen op ga hangen: ik vecht iedere dag tegen mijn angsten, heb er al ik weet niet hoeveel therapie op zitten maar hoop nog steeds op die ene tip die mij helpt mijn gedachten om te buigen. Overigens leef ik redelijk normaal al lijkt dat niet zo. Ik word alleen zo moe van tegen die angsten vechten. En dat merk ik aan mijn energiepeil…en dat merk ik dan weer in de omgang met dochter, vrienden etc. en dat… etc etc…
Hopelijk is mijn verhaal niet te lang maar korter kreeg ik het niet. Sorry.