Afgelopen week beleefde ik een bijzonder moment. Ik stond op een podium dat weer een heel stuk groter was dan het vorige.
In een echt theater. Voor ongeveer 250 mensen. En wat voelde het fantastisch om daar een stuk van mijn boodschap uit te dragen. Wat smaakte dat naar meer!
Dit is bij mij zeker niet van de ene op de andere dag gekomen.
Tien jaar geleden zag mijn leven er heel anders uit. Ik was vastgedraaid in Nederland, kon niet vinden waar ik nou gelukkig van werd. En was overwerkt, uitgeput en ontevreden. Te veel ballen in de lucht, te weinig voldoening. Te veel hoofd, te weinig hart.
In Italië kwam ik tot rust. We emigreerden in 2006 met ons gezin. Achteraf gezien hadden we niet hoeven emigreren. Een jaartje was genoeg. Een jaar eruit om uit de ratrace te stappen. Mijn baan op te zeggen. En even niets te hoeven. Behalve een nieuwe taal leren, lekker koken en goed voor de kinderen en mijn man zorgen. En voor mezelf!
Dat jaar gaf mij inspiratie. Ik kwam in aanraking met nieuwe dingen. Met mijn gevoel. Met het zachte, fluisterende stemmetje in mezelf. Dat ik al veel te lang had overschreeuwd. Dat stemmetje dat mij wilde herinneren aan mijn missie, aan mijn zielsverlangen. Aan mijn taak. Aan mijn opdracht. Aan wat ik te geven heb op een manier die uniek is voor mij. Op een manier zoals alleen ik die kan vormgeven.
Wow, wat ben ik achteraf dankbaar dat ik stukliep. Dat ik bijna een burn-out kreeg. Angst- en paniekaanvallen kreeg. Want daardoor ging ik op zoek. Ging ik vragen stellen. En wie vragen stelt, krijgt antwoorden, gegarandeerd.
De meeste mensen, ik vroeger ook, stellen geen slimme vragen. Ze stellen onverstandige vragen. Nutteloze vragen. En als je dat doet, krijg je ook waardeloze antwoorden:
- Wie ben ik om dit te doen?
- Wat als het niet lukt?
- Wat als mensen me afwijzen?
- Wat als ik geen geld verdien?
Ga maar na. Hoe inspirerend zullen de antwoorden op deze vragen zijn? Hoezeer zullen ze jou helpen om stoere stappen te durven zetten? Niet! Nevernooitniet!
Ik was al vastgelopen. En op dit punt in mijn leven ging ik mezelf gelukkig eindelijk andere vragen stellen:
- Hoe kom ik erachter waar mijn passie ligt?
- Wat als ik geld kan verdienen met iets wat ik geweldig vind?
- Wat vind ik eigenlijk leuk?
- Waar word ik blij van?
- Wat zou ik zelfs gratis willen doen?
- Wat als ik morgen multimiljonair zou zijn, wat zou ik dan doen met mijn leven?
- Wanneer zou ik zielsgelukkig zijn?
- Hoe kan ik mijn zelfvertrouwen vergroten?
- Hoe kan ik mijn angsten overwinnen?
- Hoe krijg ik het voor elkaar om MIJN HART te volgen en niet de mening van anderen?
Ik ging op zoek naar de antwoorden op deze, veeeeel interessantere vragen. En ik merkte dat ik diep van binnen al heel lang wist waar ik echt blij van werd, nee, zielsgelukkig zelfs.
Maar dat het altijd weer hetzelfde liedje is. Het is niks anders dan angst die ons weerhoudt ons hart te volgen. Dat is de uitdaging, het obstakel. Ons hoofd zit ons gewoon structureel in de weg om ons hart te volgen. Die twee zenden tegenstrijdige signalen uit.
Gelukkig was ik dit keer niet van mijn pad te brengen. Het was zeker niet altijd gemakkelijk. En het ging stapje voor stapje. Maar ik ging ervoor. Ik besloot dat ik echt mijn eigen pad ging volgen dit keer. Dat ik mijn ziel niet meer aan een of andere baas ging verkopen die het zogenaamd allemaal beter wist.
Eindelijk had ik voldoende zelfvertrouwen en ervaring om te voelen: Hoezo weet een ander het beter? Niemand weet het beter voor mij dan ikzelf!
Die ‘eigen wijsheid’ durfde ik eindelijk te gebruiken. Er eindelijk op te bouwen.
Het werd een hele onderneming. Die geleidelijk verder groeide en groeide. Dat ging (zie ik achteraf heel duidelijk) gelijk op met mijn ‘eigen waarde’, met mijn ‘zelf vertrouwen’.
Ik moest dat allemaal ontdekken. Stap voor stap. En nu zie ik heel helder waarom.
Ik heb hierdoor elke stap echt helemaal doorleefd. Ik heb ontdekt hoe je die stappen zet. Wat je tegenkomt en hoe je door blokkades heen kunt gaan. Hoe je overwinningen kunt behalen op jezelf, angsten achter je kunt laten en ze kunt laten oplossen.
Als ik toen had geweten wat ik toen wist, tja, dan had het allemaal veel sneller gekund. Maar dat was in mijn leven niet de bedoeling. Het was blijkbaar mijn weg om heel nauwgezet te ontdekken hoe het werkt als je je hart echt wilt volgen. Als je je wilt herinneren wie jij werkelijk bent en wat je hier te doen hebt. En hoe je daar vorm aan geeft en dit opzet en verder uitbouwt.
En daarom ben ik er nu helemaal klaar voor: Om jou te helpen om jouw pad te volgen. Jouw droom in werkelijkheid om te zetten. Te doen wat je hart je ingeeft.
En gelukkig kan jij dit veel sneller doen dat ik dit pad zelf heb gelopen. Want ik weet al wat je allemaal gaat tegenkomen. En je hoeft niet meer uit te vinden hoe je verder komt. Dat weet ik ook al.
Er zijn eigenlijk 3 opties:
Optie 1 – Je verlangen in de ijskast zetten
Deze optie heb ik jarenlang gevolgd. Ik zette mijn stille dromen in de ijskast en probeerde ze te vergeten.
Alleen mijn ziel vergat ze niet. En mijn lichaam deed er alles aan om mij eraan te herinneren dat dit niet de bedoeling was.
Maar ach, je kunt dit best negeren hoor. Je houdt gewoon stug vol, negeert de pijn en de symptomen en neemt gewoon een pilletje of zegt: Stel je niet aan. Je vertelt jezelf dat je dromen niet realistisch zijn. Het zijn niet voor niets dromen!
Optie 2 – Serieus werk maken van je droom, op wilskracht
Optie 2 is dat je wel degelijk in actie komt. Je raapt al je moed bij elkaar en besluit serieus werk te maken van je droom. Je gelooft namelijk dat je niet voor niets van die dromen en heimelijke verlangens hebt. Dat je niet voor niets zo’n ‘is dit alles-gevoel’ hebt nu bij de dingen die je nu doet.
Maar je ziet 1 cruciaal ding over het hoofd: Je investeert onvoldoende in je persoonlijke ontwikkeling. In het blootleggen en oplossen van oude angsten en belemmerende patronen.
Dat is een manier. Ik vind hem veel beter dan optie 1 (die je uiteindelijk doodongelukkig gaat maken), maar ook optie 2 raad ik af.
Het is uiteraard jouw keuze. Je kunt eigenwijs zijn (dat is niet hetzelfde als je eigen wijsheid volgen!).
Eigenwijs in de zin: Ik ga gewoon. Ik doe het gewoon. Ik zie wel. Wilskracht brengt me er wel. Dan ga je hard werken. Struggelen. En vechten tegen de blokkades. Of jezelf afwijzen omdat je jezelf een loser voelt dat die blokkades je in de weg zitten. Dan wordt het hollen en stilstaan. Knallen en dan weer huilen. Juichen en gefrustreerd de moed opgeven.
Is dat slim?
Ik denk het niet.
Zeker niet als jij voelt dat je nog een of meer van deze blokkades hebt:
- De blokkade om volledig vertrouwen te voelen. (Je laat je vooral leiden door angst.)
- De blokkade op geld. (Dat is een afspiegeling van jouw eigenwaarde, diep van binnen geloven dat je dingen niet verdient.)
- De blokkade op zichtbaarheid. (Je bent bang voor wat iedereen gaat vinden van jouw stappen en dat mensen je gaan afwijzen.)
- Een blokkade om jezelf te moeten verkopen. (Als je niet achter jezelf staat, voelt het als verkopen op een onprettige manier. In plaats van als een noodzaak om jouw dienst aan de wereld kenbaar te maken.)
- Een blokkade op jezelf dingen gunnen.
- Een blokkade op mogen genieten en kunnen ontvangen.
etc. etc.
Deze blokkades kun je in de loop der jaren stapje voor stapje laten opdoemen en dan zien of en wat je ermee wilt doen. Dat kan. Alleen verlies je dan wel veel kostbare tijd. En onthoud jij mensen een mogelijkheid om kennis te maken met wat jij kan. Met wat jij doet.
Gelukkig is er nog een 3e optie
Optie 3 – Jezelf serieus nemen en serieus investeren in persoonlijke groei
Ik ben al in 2008 begonnen met ondernemen. Nou ja, ondernemen, noem het spelen. Ik begon met een hobby.
Dat kwam omdat ik mezelf nog niet zo serieus nam. Ik heb jaren nodig gehad om serieus het podium te durven beklimmen en mezelf te laten zien. En de wereld te laten horen wat ik te delen heb.
En geloof me, ik overdrijf niet als ik zeg dat de wereld op mijn boodschap zit te wachten. Dat merk ik aan alles. Aan hoe het ontvangen wordt.
Dus vraag ik me nu wel eens af: Waarom heb ik het toch zo voorzichtigjes gedaan? Zo langzaam? Zo gestaag?
Alles versnelt op aarde. De tijd, de bewustwording, de groei, de noodzaak. We hebben geen tijd te verliezen. Er moeten NU dingen veranderen. De verkiezingen in de Verenigde Staten zijn vandaag. Is dit de keuze die we willen? Wat kunnen we hier zelf aan toevoegen? Hoe creëren we betere alternatieven?
Ik geloof al jaren niet meer in de politiek. We zullen zélf in actie moeten komen. En dat kunnen we. We zijn zo sterk, zo krachtig. We hebben alles al in ons. Alleen die verdomde angst! Die is nodig … om bovenuit te stijgen. Om te doorbreken. Om links te laten liggen.
Om te gaan!
- Voel jij dat je ook iets anders te doen hebt dan waar je nu het grootste deel van je dagen mee vult?
- Voel jij ook dat jij je (faal)angst laat overheersen?
- Ben jij ook bang dat je niet goed genoeg bent? Dat er al zoveel anderen zijn?
Dan MOET je me echt even mailen!
Laat mij weten waar je mee worstelt en wat je zoekt.
Wat jouw droom is.
Ik wil jou helpen je droom in vervulling te laten gaan. Werk te maken van jouw verlangen. Jouw unieke ding vorm te geven. Zodat jij jouw unieke en cruciale steentje bijdraagt.
Want het verhaaltje:
“Ach, wie ben ik nu om, wat kan ik nu doen in mijn eentje…” jaja, dat kennen we nu wel. Dat is die angst. Als je die volgt, zet je jezelf in de kou. En dan sterf jij met spijt in je hart.
Dat is een hele hoge prijs! Vind jij jouw leven ook niet veel te waardevol om dat scenario te kiezen?
Je hart volgen is zeker niet de ‘easy way’. Het vraag werk, inzet, energie, commitment.
Maar ik help je om je van je diepe en vaak zelfs verborgen angsten te bevrijden, zodat je het echt kunt. En dat niet alleen. (Want je kunt het al, alleen geloof je het nog niet.)
Maar dat je het ook echt gaat doen.
En als je die weg gaat bewandelen, zul je merken hoe jouw leven transformeert.
Hoe alles verandert. Hoe wonderlijk en voldaan jij je gaat voelen. Hoe zielsgelukkig dat jij hier helemaal jouw ding mag doen.
Waar wacht je nog op? Dit is het perfecte moment. Je leest dit niet voor niets!
Ik weet dat je vragen en verlangens hebt. Dus mail me maar! astrid@zoninjeleven.nl
Zonnige groeten!
Astrid
Wat een mooi verhaal! Inderdaad “angst” is vaak de grootste blokkade!
Ik lees momenteel veel en leer daar veel van, vroeger zei ik vaak ik wil vrijwilligerswerk doen (als ik genoeg geld heb!). Nu mijn werkzame leven achter mij ligt, heb ik dat vrijwilligerswerk en zit ik in het Bestuur.
Ook heb ik een adoptie kind bij de BeHoCa Foundation (Nederland/Kenia).