Shownotes #96
De aflevering waarin ik vertelde over Lottes frustratie is #91: Ik maak zelf wel uit wat ik denk!.
Ik zou het heel leuk vinden als je op deze epsiode reageert onderaan deze pagina. Wanneer slik jij ‘jouw waarheid’ in, omdat je denkt: Ach, dat maakt toch geen verschil, heeft geen zin, laat maar? Ik hoop dat de aflevering van vandaag je daar toch nog eens bij laat stil staan. Of je de volgende keer (of misschien nu wel) niet tóch in actie kunt komen.
Wordt lid van mijn Podcast Community en ik zal je belonen!
Zoals gezegd: Als je geabonneerd bent op mijn podcast emailservice, heb ik komende tijd een aantal verrassingen voor je in petto.
Wil je die ook graag ontvangen? Zorg dan dat je op deze lijst staat:
https://www.e-act.nl/ah/site?a=2171&p=224783
PS:
Nu ik opschrijf: Podcast community denk ik: Ik wil ook echt een plek creeren om met je te sparren/delen/verbinden.
Wat zou een goede plek zijn?
Facebook wil ik niet meer. Instagram ook niet.
Heb jij ervaringen met nieuwe platforms en ben je enthousiast?
Laat het weten!
De Zon in je Leven podcast nieuwe stijl voor ‘enge mensen’
Met heel veel plezier heb ik al ruim 2 jaar (sinds juni 2018) podcasts gemaakt.
Die hadden op de een of andere manier altijd te maken met
- #primaisperfect
- Je bent al goed zoals je bent
- Dat weet je vast al, maar dat is niet genoeg
- Want als je dat leert voelen, verandert je leven ingrijpend
Vanaf september 2020 (#91) ga ik mijn koers enigszins verleggen.
En misschien verandert mijn publiek ook wel, we gaan het zien.
Ik heb al mijn hele leven een enorme behoefte aan vrijheid. Dingen doen op mijn manier. En mogen denken wat ik denk.
Maar mén, wat is dat spannend wanneer je jarenlang, van kinds af aan al bent geïndoctrineerd om te doen en te denken zoals het hoort.
Gevoelsmatig heeft dit voor mij nooit geklopt, dat onvrije gevoel. Maar ja, om daar wat mee te doen, vergt moed. Het idee alleen al gaf me jarenlang de kriebels en nachtmerries.
Tja, er is niet een grote massa die het je voordoet. Gelukkig zijn er genoeg dappere voorbeelden die mij afgelopen jaren hebben geïnspireerd.
Daarom ben ik ook begonnen met mijn verhalen en ervaringen te delen. Zodat andere mensen zich daardoor kunnen laten inspireren. Maar nu voel ik dat ik dit op een nieuw level mag gaan spelen. Weer een stapje spannender. Omdat ik daar de kriebels van krijg. Hele blije!
Ben jij ook een ‘eng mens’?
Ik weet dat er veel mensen zijn die zich herkennen in hoe het leven voor mij heel lang heeft gevoeld. Voor wie het ook is alsof ze klem zitten omdat ze anders denken of doen dan algemeen geaccepteerd is. Die dat daarom (nog) verstoppen, terwijl ze er het liefste voor uit zouden willen komen zodat ze ongegeneerd zichzelf kunnen zijn. Maar die nog niet die stap durven te zetten. Want ja… als je afwijkt wordt je toch een beetje weggezet als ‘eng mens’.
So what!? Hoe zou het zijn als je je daar steeds beter bij zou voelen? Als je je daar steeds minder van zou aantrekken? Wat als wij juist daarin elkaar meer en meer gaan vinden? En wie weet andere mensen die het misschien stiekem ook wel interessant vinden juist inspireren om ook eens te proeven van andere smaken?
Het huidige denken brengt ons niet verder. Het is aan zijn einde. Wat op basis daarvan is gecreëerd staat op instorten. Het nieuwe denken heeft de toekomst. Het is logisch dat het tijd kost voordat de grote massa ook in beweging durft te komen. Voordat die het vertrouwt. Er zijn altijd voorvechters en voorlopers. Het is opwindend om een pad te mogen effenen. Sluit jij je aan?
Ik hoop dat we deze podcastserie samen gaan maken. Dus wil je reageren, een onderwerp aandragen, iets vragen, doe dan vooral onderaan de shownotes van elke aflevering, zoals hieronder. Dan kunnen we er samen iets moois van maken.
Lieve Astrid,
Dank voor deze podcast! Het uiten hoe ik over het wakker worden denk, geeft prive behoorlijk veel weerstand.
Zelf heb ik zoveel gevolgd en ben wakker geschud dat het mij niet meer onderuit haalt, integendeel zelf. Eerder bevestigingen wat ik vanaf mijn kindertijd al voelde.
Maar gisteren met mijn jongste zoon totaal onbegrip hoe ik er over denk. Het ging in dit geval over de Corona maatregelen en dan met name de mondkapjes. Was met hem in een winkel waar de verkoopster vroeg om een mondkapje op te doen. Mijn zoon pakt er direct een van de stapel en ik voelde zoveel weerstand, dat ik vriendelijk zei “ik wil dit niet, omdat ik absoluut niet achter deze opgedrongen maatregel sta. Zij vatte het correct op en zei “mevrouw ik kan het u niet verplichten. De toon was voor de rest van de dag gezet en wat een leuke zoon/moeder middag had moeten worden, is geëindigd in van mijn kant zoveel boosheid. Ik kon mij eigenlijk gewoon niet inhouden en heb veel heel boos gezegd.
Ik heb het hier over een (in deze wereld) slimme/snelle reclame man met een dikke baan, daarbij perfectionistisch en werkt gemiddeld 70 uur in de week.
Hij zegt dan tegen mij waarom wil jij al deze ellende weten (en wat ik heb gezegd daar heb ik me nog heel erg bij ingehouden). De waardering die hij voorheen voor mij had zei hij mij eerlijk, heeft hij momenteel totaal niet. We zitten op verschillende golflengtes. Dat ik mij al meer dan 30 jaar met spiritualiteit bezig houd, waardeerde hij juist in mij, maar dit totaal niet.
Uiteraard niet boos uit elkaar gegaan en afgesproken dat hij een keer naar een podcast kijkt en ik een artikel lees waarvan hij vindt dat ik dat moet lezen.
Ik zeg je eerlijk ook mijn andere zoon denk er zo over en velen uit hun zgn. snelle netwerk idem dito.
Ben daar best mee bezig en ik vind het lastig.
Maar aanpassen dat doe ik niet meer.
Tegen jou Astrid zeg ik opnieuw Dankjewel!!!
Hallo Astrid, wat fijn deze podcast! Inderdaad probeer ik mij ook meer te uiten, kom dan ook mensen tegen die het niet met mij eens zijn. Of een gesprek afkappen en daarbij vermelden dat het anders op ruzie uitloopt.
Maar ik heb vanaf het begin in maart een “gevoel” gehad dat er “iets” niet klopte! Volg sindsdien ook andere mensen die ongeveer mijn gevoel uitspreken in hun podcast etc.
Dan denk ik, o.k. ik zie/voel/luister met mijn hart!!