Van de week las ik een bericht waarin iemand zich afvroeg of de werkgevers en de maatschappij soms blind zijn door mensen doorlopend te blijven overvragen.
En of het niet beter zou zijn veel meer te kijken naar de kwaliteiten van medewerkers en niet altijd zo te focussen op presteren.
Ja! Daar ben ik het op zich helemaal mee eens. Alleen, wat bij mij ook meteen omhoogkwam is de volgende gedachte:
“Wil je gelijk ….. of wil je geluk?”
Van mijn 27e tot mijn 37e was ik in vaste loondienst. Eigenlijk ben ik veel langer werknemer geweest: Ik sla de fase van frisdrankflesjes sorteren en later meehelpen in het restaurant van mijn ouders even over. En ook de periode met (overigens heel goedbetaalde) studentenbaantjes tel ik niet mee.
Na mijn rechtenstudie ben ik maar gewoon ergens begonnen met werken, en zo rolde ik van het een in het ander. Ik wist namelijk eigenlijk niet wat ik écht wilde. Ik had niet een vooropgezet plan en ook geen doel om naar toe te werken.
Ik ging meer af op wat zo hoorde of wat verstandig leek om te doen (banen met toekomstperspectief, banen met financiële groeimogelijkheden, banen bij interessante bedrijven, etc.)
Zo heb ik heel veel gezien, gedaan en geleerd. Waar ik enorm dankbaar voor ben. Maar zeker vanaf het moment dat wij kinderen kregen, werden mijn twijfels groter. Het voelde voor mij aan de ene kant beter om een stapje terug te doen. Want ik wilde de baby- en peutertijd van de kinderen heel bewust meemaken.
Ik zocht werk dichter bij huis en ging 4 dagen werken. Na een jaar of 3 werd ik daar onrustig. Ik voelde me steeds slechter. De baan werd minder uitdagend voor me. Ik was multi-inzetbaar en mocht heel veel verschillende dingen doen, maar er zat veel frustratie en onvrede in mezelf.
Ik vond dat het management niet goed genoeg met me meedacht om het voor mij leuk te houden. Ik vond ook dat ik zo ontzettend veel meer deed dan in mijn functiebeschrijving stond dat ik het gevoel had dat ik onderbetaald was.
Ik raakte meer en meer gedemotiveerd. En begon me ook fysiek slechter te voelen. Nou was dit ook een hele drukke periode privé, met 2 kleintjes. Mijn nek en schouders begonnen te trekken, ik had een ‘muisarm’ en was heel vaak erg moe.
Tweemaal per jaar gestructureerd klagen
Wat deed ik eraan? Niks. Ik was toen nog een andere Astrid :-).
Nou ja, ik deed wel iets: Ik klaagde. Af en toe (twee keer per jaar) mocht ik gestructureerd klagen. Dat was dan tijdens de functionerings- en beoordelingsrondes.
En verder klaagde ik vooral thuis, tegen familie, vrienden en bekenden.
Als ik mijn gal had gespuid, was ik weer even opgelucht. Vooral als mensen het met me eens waren:
– “Ja, wat rot voor je zeg, dat je niet meer uitdagingen krijgt!”
-“Nou Astrid, ik vind het ook terecht hoor, dat je meer geld wilt verdienen!”
Maar die opluchting duurde niet lang. Want naarmate de tijd verstreek, werd ik op mijn werk steeds meer overvallen door een gevoel van lamlendigheid. De energie, de pit was echt verdwenen. En ik zat gewoon te wachten totdat iemand hier iets aan ging doen.
Je hébt zelf de sleutel niet alleen ….. je bént hem!
Al met al heeft deze periode zo’n twee jaar geduurd. Na anderhalf steeds verder weg te zakken in demotivatie, frustratie en futloosheid, werd ik het zat. Met mijn man had ik regelmatig gesprekken over wat ik voelde en waar ik tegenaan liep.
En er kwam een tijd dat hij ook wel toe was aan iets nieuws. Wij hebben het destijds vrij rigoureus aangepakt, zoals je in mijn boek P.R.I.M.A. is perfect ook uitgebreid kunt lezen. We zijn naar Italië verhuisd.
Nu wil ik absoluut niet zeggen dat als je het niet meer ziet zitten bij je baas, je dan vooral naar Italië moet emigreren (al zal ik het ook niemand afraden, haha!)
Maar dit hele verhaal kwam wel in me op toen ik dus dat bovenstaande bericht las over hoe fijn het zou zijn als werkgevers en de maatschappij eens anders tegen dingen aan zouden gaan kijken.
De maatschappij …. dat ben jij!
Het klinkt zo aanlokkelijk om achterover te blijven zitten totdat de dingen gaan veranderen. Om te blijven wijzen naar de werkgever of de schuld te blijven geven aan de maatschappij.
Het is ook de gemakkelijkste weg. Maar waar leidt die weg heen? Ik geloof dat hij voor de meeste mensen doodloopt.
En dat komt omdat het belang van het bedrijf of van jouw baas meestal anders is dan dat van jou.
Dus als jij wilt dat er iets in jouw voordeel gaat veranderen, kun je maar beter zorgen dat je het heft in eigen handen DURFT te nemen! (let op het woordje DURFT!)
Zelf ben ik heel blij dat ik die periode van zwelgen in lamlendigheid en slachtoffertje spelen maar 1,5 jaar heb laten duren.
Blijkbaar ligt mijn tolerantiegrens niet zo hoog. Maar ik ken genoeg mensen (jij ook?) die dit gemakkelijk jaren of zelfs decennialang kunnen volhouden! Respect hoor! Maar ik zou zeker niet willen ruilen.
Pijn en plezier sturen ons gedrag
Waarom zijn mensen hier zo verschillend in? Dat de een veel sneller in actie komt dan de ander?
Het is goed om te beseffen dat wij mensen veel minder rationeel zijn dan we denken. We laten ons in ons gedrag onbewust leiden door pijn en plezier. We willen het allerliefste pijn vermijden en we willen graag plezier hebben of voelen dat we naar onze verlangens leven.
Overigens is de factor pijn bij de meeste mensen veel bepalender. Ik zal dat uitleggen.
Geval 1:
- Jij het nog wel een beetje naar je zin op je werk (= plezier).
- Het plezier wordt wel steeds minder (= beetje pijn)
- Het idee om iets nieuws te gaan doen vind je maar eng en onzeker (= grotere pijn)
Wat zal er dan gebeuren? Waarschijnlijk voorlopig nog niet zo veel.
Geval 2:
- Je vindt je werk steeds vervelender (echt veel pijn)
- Je hebt het gevoel dat je met je rug tegen de muur staat en dat dit niet heel veel langer moet duren (heel veel pijn)
- Al vind je het spannend en onzeker, je toekomst, toch voel je dat je moed groeit en dat de angst voor het onbekende het gaat verliezen. Immers er gloort aan jouw horizon een kans op meer geluk en plezier. Voor je gevoel kan het niet slechter dan nu.
Dan is de kans natuurlijk vrij groot dat je wel in actie komt (misschien doe je inmiddels allang iets anders.)
Wat je absoluut nodig hebt voordat je het heft in eigen hand durft te nemen is …
We komen nu aan bij wat de meeste mensen onderschatten of negeren.
Veel mensen vinden dat als je gelukkig wilt zijn in je leven dat je dat dan maar moet creëren. Want zeggen ze:
“We leven in een maakbare wereld.”
Ja, daar ben ik het in principe wel mee eens. Maar dit is niet voldoende. Of liever gezegd, als je dit als uitgangspunt neemt, heb je nog niet een recept voor succes. Je kunt wel alle ingrediënten in huis hebben, maar als jij bang bent voor vuur, ga je daar echt niets mee doen.
Ik ben van mening dat het allemaal niet op wilskracht moet hoeven. Juist niet.
Het is veel gemakkelijker en leuker wanneer je geen last meer hebt van die niet te verklaren angst. Dan hoef je niet elke keer daar doorheen.
Tegen de angst ingaan is de pijnlijke manier. De struggle manier. De manier waarop je veel energie, tijd en geld gaat verliezen omdat het niet stroomt en vloeit.
Omdat je niet creëert vanuit ontspanning, maar probeert op wilskracht dingen af e dwingen.
Terwijl diep van binnen iets jou saboteert (weer die angst).
Dus wat je nodig hebt is eigenlijk: dat je die angst niet meer hebt!
Astrid, wat moet ik hiermee?
Ja, ik snap dat je nu denkt: Tuurlijk, ja hoor Astrid, dat is dé oplossing. Gewoon die angst niet meer hebben. Tja, als het zo gemakkelijk was….
Nee, natuurlijk is het niet een kwestie van ‘gewoon’ die angst niet meer hebben. Want die zit diep. Heel diep. Waarschijnlijk dieper dan jij beseft of je bewust bent.
En de kans dat jijzelf daarbij kunt komen op basis van wat je nu weet, is niet zo groot. Sorry dat ik het zeg. Ik onderschat je niet. Ik erken alleen dat ik dat ook niet kon.
En precies daarom heb ik iets voor jou, om je om te beginnen bewuster te maken van waar die angst vandaan komt. Want als je dat begint te begrijpen, begin je jezelf beter te begrijpen.
En als je begrip hebt voor jezelf, dan zul je hopelijk ook stoppen met boos en gefrustreerd zijn naar jezelf toe. Want dat, lieve mensen, werkt alleen maar extra blokkerend. Een klein kind is ook nog nooit beter gaan lopen door een trap onder zijn gatje.
Je zult ontdekken waarom jij blokkeert. Dat je het ook niet kunt helpen. Dat het logisch is dat dat niet lukt. En wat wel werkt.
Online Minicursus, helemaal gratis!
- Ben je helemaal tot hier gekomen en herken je veel in van wat ik schreef?
- Heb jij altijd gedacht dat je geen last had van faalangst, onzekerheid of perfectionisme?
Lees dan nog heel even door vanaf hier *… (en sla dus de alinea hieronder maar over)
Eerst even tussendoor:
Voor degenen die wél erkennen dat ze faalangstig of perfectionistisch zijn, heb ik 1 dringend advies:
Schrijf je nu onmiddellijk (als je dat nog niet hebt gedaan) in voor mijn Gratis online Minitraining Perfectionisme Loslaten.
Je doet jezelf tekort als je het niet doet, want je bewustwording gaat verder groeien, dat weet ik zeker.
En elke verandering begint met …. juist…. bewustwording! Klik hier om je direct in te schrijven.
Het is een online cursus van 4 videolessen. Je kunt ze volgen wanneer jij wilt!
*Jij denkt misschien nog steeds dat je er niets aan zult hebben, aan mijn minicursus Perfectionisme Loslaten.
Dat is een beetje hetzelfde als wat mijn hypnosetrainer ook dacht voordat hij mijn boek over Perfectionisme Loslaten las:
“Ik ga dit gewoon lezen om Astrid een plezier te doen en omdat het voor mijn vak interessant is.” (of hij dit werkelijk dacht is mijn invulling natuurlijk.)
Maar wat schreef hij vervolgens op bol.com:
“Ik vond het boek zeer nuttig en kan het iedereen aanraden. Ook voor mensen die denken dat ze geen perfectionist zijn (zoals ik) Toch kwam ik erachter dat ook ik perfectionisme ken en daardoor dingen uitstel. Nu niet meer dankzij de stappen in het boek. Top dus!” – Edwin Selij
Dus ontzeg je zelf nu niet een kans om wat te leren en inzichten te krijgen, maar …. schrijf je gewoon in voor de gratis Minicursus.
Je zult er zeker niet minder van worden, eerder beter!
De minicursus start 20 maart 2017 weer!
Interessant voor iemand die je kent? Deel dan dit artikel! Ik stuur je meteen zonne-energie terug! Bij deze! ☼☼☼
Recente reacties