Een paar jaar geleden ontdekte ik hoe leuk ik het vind om mensen te leren anders naar zichzelf te kijken. Dus ik begon daar mijn beroep van te maken. Maar het kon allemaal nog wel wat professioneler. Op een gegeven moment vond ik dat het tijd werk om een een aantal zaken grondiger aan te pakken.
Nu moet je weten dat mijn Enneagramtype een 9 is. Een type dat nogal snel is afgeleid en heeeeeel veel dingen leuk vindt. Dat is op zich natuurlijk fantastisch, maar betekent ook dat je kunt blijven hangen in zoveel dingen op je ’to do-list’, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Ik besloot dat ik wat meer focus moest aanbrengen en in plaats van weer een nieuw lijstje te maken, goot ik het geheel in een echt plan.
Het werd een heel ambitieus plan. Ik zette er heel veel dingen in. Maar ook alweer
niet zoveel dat het per definitie een onhaalbaar plan zou worden. Vandaag vroeg mijn man: “Waar sta je nu eigenlijk? In relatie tot je plan van 5 maanden geleden?” Ik kon hem niet direct antwoord geven, want ik had er sinds december niet meer naar gekeken. Ik opende het document op mijn computer. En toen ik het weer las was ik tegelijkertijd verbaasd… en trots.
Niet al mijn doelstellingen voor het eerste halfjaar zijn al gehaald, maar zo’n 70 % wel. En het halfjaar is nog niet om natuurlijk. Ik concludeer dat ik een half jaar geleden, door mijzelf zo te verbinden aan wat ik wil bereiken, zowel bewust als onbewust allerlei stappen heb gezet en acties ben gaan ondernemen om verder te komen op weg naar mijn doel.
Gelukkig blijkt datgene wat ik in mijn praktijk verkondig bij mij zelf ook heel goed te werken. Dat wil niet zeggen dat wanneer je een goed plan hebt, de rest allemaal vanzelf komt. Dat is niet zo. Het is vooral ook een kwestie van volhouden en hard werken. Maar als je weet waar je naar op weg bent, is het gemakkelijker vol te houden. En kun je ook extra van de reis genieten.
Recente reacties