Het is zo GEMAKKELIJK om te reageren vanuit je eigen wereldbeeld.
Maar het is zoveel INTERESSANTER om je eigen wereldbeeld juist ter discussie te stellen.
.
Zo werd ik van de week op Facebook getriggerd door iemand die vond dat ik wel heel erg overdreef met hoe ik ‘perfectionisme’ neerzet.

Ze postte onder mijn tekst:

“Er zijn wel grotere rampen dan perfectionisme hoor. Mensen lijden honger, gaan dood aan ziektes, kom jij aan met je perfectionisme!”

Toen ik dat las, voelde ik meteen een sterk gevoel opkomen. Iets van verontwaardiging, boosheid en ik reageerde al snel vanuit dat gevoel op haar reactie.
Omdat ik weet dat mijn intenties oprecht zijn, dat ik niet aandacht vraag door te overdrijven en omdat ik alles wat ik doe met hart en ziel doe.
Maar … toch voelde mijn reactie niet goed.
Ik liet het even bezinken. Ging even kort zitten met mijn ogen dicht. En ik was het helemaal niet meer eens met mijn eigen reactie.

Ik vond dat ik helemaal niet had hoeven reageren. Of in ieder geval anders.

Ik ben weer opnieuw begonnen met de eerste lessen van een heel speciaal boek: De Cursus in Wonderen
Dit boek kun je je leven lang blijven herhalen, zo gaaf, het verveelt nooit!
Het begint meteen al goed, want ook die eerste lessen laten je direct al inzien dat je bij alles wat je ziet, waarneemt, hoort, voelt, proeft een vraagteken kunt plaatsen.

Want dat wat jij denkt dat iets betekent, is dat wel zo?
Neem nou les 1:

“Niets wat ik in deze ruimte zie, betekent iets.”

De eerste keer dat ik dat las, werd ik gek. Maar inmiddels ga ik ervan glimlachen. Want het betekent niet dat je niets meer waardevol vindt. Of dat je onverschillig moet worden. Maar het wil je leren dat je alles steeds met een frisse blik kunt bekijken, zonder oordeel, etiketten en stempels uit het verleden.
En als je dan zo ‘fris’ gaat kijken, kun je dus ook anders reageren. Niet vanuit je automatische programmeringen. Of je kunt zelfs besluiten helemaal niet reageren.

Ik vind dit zo boeiend.
En zie het als een sport om mezelf te blijven betrappen op mijn conditioneringen.

En hoe gaaf vind ik het dat ik inmiddels mijn werk heb kunnen maken van wat ik het aller- aller- allerleukst vindt:
Het simpelweg delen van alles waarover ik me verbaas. Van wat ik heb geleerd. Van hoe anders ik tegen dingen aan ben gaan kijken.
En hoe dat mijn leven op zijn kop heeft gezet. In de goede zin. Zodat het ook jouw leven op zijn kop kan zetten, als je dat wilt.

Ik ben daar zo enthousiast over, dat het voor sommigen misschien wel eens ’te’ kan worden…
Daar ben ik me wel van bewust. Dus heb ik besloten dat ik maar wat meer moet ‘dimmen’. Om die anderen tevreden te houden en niet te irriteren met mijn enthousiasme.

HAHAHA, nee hoor, geintje!

Ik heb geaccepteerd dat dit is zoals ik ben. Dat ik soms veel deel. Voor sommigen misschien te veel. Of te open. Of te vaak.
En dat dat helemaal prima is. Perfect zelfs!
Want het moet eruit.
Het moet eruit omdat ik heb ontdekt dat zoveel mensen vastzitten in patronen en visies die ze niet steunen, maar tegenhouden.
Omdat ze vaak niet eens doorhebben dat ze nog leven met gedachtegoed uit het jaar nul.
Dat ze zich ongemerkt houden aan de spelregels van hun opa’s en oma’s of overgrootouders.
Hoezo?

Nou, van wie denk jij dat jouw ouders en leraren en vrienden al hun wijsheden hebben gekregen?
Voor een heel groot deel van vorige generaties!
En als je om je heen kijkt, zie je dat we niet meer in de vorige eeuw leven. Sterker nog, dat de wereld van 10 jaar geleden al niet meer te vergelijken is met onze wereld.
Dus dat het juist belangrijk is om continu jezelf af te vragen of dat wat je denkt of gelooft wel klopt. Of het nog wel opgaat. Of zelfs of het ooit wel écht waar is geweest of dat je dingen ook anders zou kunnen zien.

Ik zou het fijn vinden als ik jou kan inspireren dingen eens ter discussie te stellen. Je brein eens open te stellen en te laten kraken. Nieuwe ideeën te laten binnenkomen. Op een manier die voor jou goed voelt, die bij jou past.

Gelukkig zijn er allerlei manieren die ik supercool vind waarop ik mijn inspiratie kan delen.
Daarom geef ik je even een keuzemenuutje, waarbij je uiteraard ook meerdere wegen kunt bewandelen.

Wie wil jij zijn?

Als ik terugkijk naar wie ik 10 jaar geleden was, herken ik mezelf niet meer terug.
Als ik terugkijk naar wie ik 5 jaar geleden was, evenmin.
Zelfs als ik maar een jaar terugkijk, herken ik mezelf al nauwelijks meer.

De meeste mensen veranderen niet zo heel erg.
Ook niet als ze dat wel zouden willen.
Want ze denken: “Zo ben ik nu eenmaal!”
Maar, dat is niet zo.

Nog nooit eerder was het me zo duidelijk:
Je kunt echt zijn wie je wilt zijn.
Je kunt echt worden wat je wilt doen.
Je kunt echt doen wat je wilt doen of voelt dat je te doen hebt.

Hoe? Dat wil ik je in 2019 dolgraag laten inzien en leren. Want ook jij kunt dat.
Nog even geduld. Hou mijn berichten in de gaten, hier op de website, via mijn podcast of social media.
Want… er komen mooie dingen aan!

Ken je mijn podcast al?

Sinds juni 2018 neem ik wekelijks een podcast op. Elke zondag verschijnt een nieuwe aflevering online.
Je kunt je hier gratis op abonneren en luisteren waar en wanneer je wilt.

Regelmatig nodig ik ook interessante gasten uit om jou te inspireren steeds meer te leren leven vanuit vertrouwen en plezier.

In #24 heb ik een gesprek met ex radio 3 en Veronica dj Patrick Kicken.
Een overzicht van alle te beschikbare afleveringen vind je hier.

Te gast bij de Eindbazen podcast!

Dit najaar was ik te gast bij een van de best beluisterde podcasts van Nederland, de Eindbazen podcast.

De betreffende aflevering kun je zowel bekijken als beluisteren.
Klik hier voor meer informatie.