Jee zeg! Ze vallen nog steeds bij bosjes neer om me heen: Slachtoffers van de griep. Andere jaren kende ik nauwelijks mensen die echt geveld waren. Maar dit jaar is dat heel anders. Hangt er soms een grote opschoningsoperatie in de lucht?
Ongeveer een maand geleden postte ik nog deze Zonnestraal: Echt voelen dat alles goed is. Omdat het me opviel dat het me – in tegenstelling tot vroeger – dit keer wel lukte om me over te geven aan het feit dat de griep vat op me had gekregen. (Daar gunde ik mezelf vroeger de rust en uiteraard ook de tijd niet voor.)
Na een kleine twee weken voelde ik mijn energie weer terugkomen en had ik ook écht het idee dat ik er weer was.
MAAAAARRRRRRR … Niks blijkt minder waar!!! Blijkbaar is het nog niet klaar.
Nou kan ik wel doen alsof dat me verbaast, maar diep van binnen is dat helemaal niet zo. Afgelopen zes maanden heb ik een intensief coachingstraject gevolgd samen met 7 andere vrouwen. Een traject dat ik niet in woorden kan vatten. Precies omdat het zo intens over voelen gaat.
Ik wilde leren voelen wie ik ben.
Ik wilde meer helderheid over wat ik hier te doen heb.
Ik wilde ontdekken wat voor mij klopt en wat mijn waarheid is.
En daar heb ik weer heel veel in mogen ontdekken.
En… natuurlijk is het nu niet klaar. Ja, het traject wel. De 6 maanden zitten erop. Maanden waarin we bijvoorbeeld heel veel hebben gedanst. We hebben prachtige, krachtige, vrouwelijke bewegingen leren maken om uit ons hoofd te gaan en in ons lijf te komen. Dat was wel even schrikken de eerste keer. Ik heb me nooit gerealiseerd dat een lijf zo vast kan zitten! We hebben onze verhalen gedeeld. We hebben gelachen en we hebben gehuild. En we weer een stuk dieper gezakt in onze eigen waarheid.
Ik merk nu heel erg dat dit allemaal nog doorwerkt. Dat wanneer je van alles aan het losmaken bent, dat niet wil zeggen dat je er dan ook meteen van verlost bent. Dat dat meer tijd kost. De grote opruiming is nog in volle gang. Dat merk ik aan mijn lichaam. Je kunt het ‘ziek’ noemen of ‘griep’, maar dat zijn maar woorden. Ik ervaar dat het doel is dat ik rustig aan doe en de tijd neem totdat alles is neergedaald en ingezonken en een nieuw evenwicht is gevonden om de volgende fase in te gaan. En daar kan ik dus geen tijdspad aan hangen.
Nou, denk maar niet dat dat voor mij een makkie is hoor. Dat had ik even niet ingecalculeerd. Overgave is leuk, maar hallo, op een gegeven moment is het tijd om de boel weer bijeen te pakken en door te gaan, toch?
“Ik heb dingen te doen. Ik moet nog van alles creëren, mijn klanten verwachten …. etc. etc.
Dat dacht ik van de week ook nog. Terwijl mijn gevoel echt boekdelen sprak. (En mijn team ligt ook compleet in de lappenmand trouwens, isn’t that a sign!)
Omdat ik merkte dat ik in de weerstand schoot, besloot ik een kaartje te trekken uit een van mijn favoriete card decks, van Gabrielle Bernstein.
Need I say more? Het kaartje klopte weer eens precies. Het vertelt me niet altijd wat ik wil horen. Maar eigenlijk wel wat ik diep van binnen wel weet, maar waarvan ik me vaak nog niet bewust ben. Magisch hoe dat werkt!
Dus …
Ik zit nog steeds in de vertraging.
Ik doe wanneer ik voel dat ik kan doen.
En verder doe ik niet veel.
Of nou… dat is niet waar.
Ik doe eigenlijk heel veel.
Maar dat zie je niet aan de buitenkant.
Daarom heet het ‘innerlijk werk’.
Deze fase is cruciaal en het is niet de bedoeling daar overheen te stappen (hoe graag ik dat af en toe ook wil!). Het creëert namelijk ook de rust en ruimte om daarna – wanneer de tijd rijp is – verder te gaan. Vanaf een nieuwe plek, vanuit een nieuwe ik. Rijker, wijzer en meer mezelf.
Ik wil dit met je delen omdat ik dagelijks mails krijg van mensen waaruit ik opmaak hoe moeilijk ze het vinden wanneer het lastig wordt in hun leven. Wanneer angst opkomt, jaloezie, frustratie of pijn. En dat ze mij dan vragen een oplossing te geven. Dus misschien wek ik de indruk dat ik het allemaal precies weet.
Maar nee, dat kan ik dus niet. Ik kan wel heel veel inspiratie geven. Ik kan heel veel met je delen vanuit mijn kennis en ervaring. Ook absoluut heel veel waardevols waarmee je weer verder komt. Maar uiteindelijk is het allemaal bedoeld om ervoor te zorgen dat jij de antwoorden in jezelf gaat vinden. Dat jij ook leert in de overgave te gaan. Vragen aan jezelf te stellen. Te voelen. De emoties die je zo lang niet hebt willen toelaten eruit te laten komen.
De signalen van je lichaam leert vertalen. Dat je gaat ontdekken hoe veelzeggend die zijn.
En dat je ook ontdekt wat je te doen hebt. waar jij blij van wordt.
Ik heb gisteren een nieuw moodboard gemaakt. Dat had ik gepland voor de kerstvakantie. Heb ik al eens eerder gedeeld dat ik niet meer zo goed ben in plannen? Blijkbaar was 19 januari voor mij de perfecte dag om dit te doen. Want nu hangt hij. En een van de teksten die op mijn nieuwe moodboard staan is deze quote van Pablo Picasso:
The meaning of life is to find your gift
The purpose of life is to give it away
Ik kan uit eigen ervaring vertellen hoe fijn het voelt om iets te doen wat betekenisvol is. En om daar een groot deel van je leven mee bezig te zijn.
Jarenlang heb ik het gevoel gehad dat ik bezig was met het vervullen van de dromen van andere mensen. Maar ik dacht dat ik geen keus had.
En toen ik uiteindelijk toch besloot iets te doen wat voor mij goed voelde, wat Mijn Ding was, toen wist ik niet hoe ik het in de wereld kon zetten.
Want ja, wie was ik nou helemaal?
In december voelde ik dat ik de ervaringen van mijn ontdekkingsreis die ondernemerschap heet wilde gaan delen. Omdat ik zeker weet dat ik daar andere mensen weer mee verder kan helpen en inspireren.
Het ondernemerschap is namelijk een groot avontuur, waarin je steeds meer over jezelf leert. En waarin je jezelf ook keihard gaat tegenkomen. Zeker als blijkt dat je jezelf niet laat zien zoals je werkelijk bent. Wanneer je je Ware Zelf probeert te verstoppen.
Je kunt er een heel eind mee komen, maar het gaat je opbreken.
Ook daar kan ik inmiddels wel een boek over schrijven.
En daarom heb ik heel duidelijk gekozen voor de invalshoek “Ondernemen vanuit je Ware Zelf”.
Juist omdat dat doodeng is. Juist omdat nog maar weinig mensen dat doen. Juist omdat dat is wat ik zelf wil doen en waar ik mee bezig ben, met vallen en opstaan.
Regelmatig geef ik trouwens livedagen over deze thema’s. Check mijn kalender voor actuele data.
Dit soort bijeenkomsten geef ik altijd heel erg intuïtief.
De eerste keer, op 28 december jl. werkte de beamer niet. En deed ik de hele middag uit de losse pols. Achteraf bleek dit zooooo de bedoeling.
Dus ik doe ik niet eens meer de moeite om dit soort dagen voor te bereiden.
Ik neem mijn Ware Zelf mee en die wil ik aan het woord laten.
En ik wil jou in contact brengen met jouw Ware Zelf.
Zodat je de route naar binnen gemakkelijker kunt vinden.
Zodat je niet naar buiten hoeft voor antwoorden, maar die binnenin je kunt leren vinden.
Zodat je ook in de overgave durft te gaan, in het vertrouwen dat er altijd voor je gezorgd wordt als je maar luistert naar wat de bedoeling is.
En de babbelbox in je hoofd laat voor wat hij is.
Alleen zo zul jij meer over jezelf ontdekken. Over wat je te doen hebt en hoe je het kunt aanpakken om jouw geschenk met de wereld te delen.
Ik wens je een hele fijne dag. ☼☼
En ik hoop dat jij vandaag even stilstaat bij wat jij nodig hebt vandaag… en de ruimte en de tijd vindt om daar wat mee te doen.
Je zult jezelf dankbaar zijn!
Erg genoten van dit artikel!
Hai Astrid,
Ik ben op deze site terecht gekomen en ben al de hele middag aan het lezen, blogs en reacties en ervaringen… wat ontzettend mooi, en wat veel herkenning.
Ik ben geinspireerd, en het voelt goed dat te laten weten.
Hoi Astrid, wat een mooie zonnestraal! Twee woorden die mijn afgelopen maand typeren zijn de energiebesparingsmodus en vertragingsmodus. Mijn lichaam heeft de leiding genomen en wijst de weg momenteel, zodat m’n energieniveau weer op peil komt. Wil slapen, lezen, wandelen, mediteren, gehoord worden, luisteren, voelen en gevoeld worden en bovenal stilte ervaren. Zodat de stem van m’n lichaam de ruimte krijgt om haar fluisteringen aan mij kenbaar maken. In plaats van alleen maar de woorden die in de geest ontspruiten te laten tellen. Jeetje, mijn geest is zó ijzersterk. Ben dankbaar dat mijn lichaam met een groot “stopbord” kwam, ze wilde letterlijk niet meer voor me lopen. Nu stap voor stap vooruit, hoe klein de stapjes ook zijn. Ze hebben elkaar gevonden, yesss, zijn verbonden en communiceren met elkaar, met vallen en opstaan weliswaar, maar wat een zegen!
Hallo Astrid,
Wat een ontzettend mooi bericht!
Dank hiervoor ;D
Les 3 is ook echt heel verhelderend. Ik vind het best moeilijk maar wel heel fijn om aan mezelf te werken met behulp van jouw PRIMA is perfect methode.
En bedankt trouwens voor Tony Robbins, hij laat ook echt veel kwartjes vallen zeg.. 😉
Groetjes en een mooie week!
Sandra