Jongens, jongens, wat is het leven toch een feestje!
Als je tenminste weet hoe je brein werkt. En hoe je ervoor kunt zorgen dat het voor jou werkt in plaats van andersom!
Want als jouw brein nog jouw meester is, in plaats van dat jij meester bent over je brein, dan denk je misschien: “Jaja, nou leuk voor hoor Astrid, maar zo’n feestje vind ik mijn leven helemaal niet!”
En dat begrijp ik maar al te goed…
Afgelopen woensdag gaf ik een lezing bij Boekhandel Van der Meulen in het centrum van Alkmaar. Ondanks het feit dat het eigenlijk te mooi weer was, waren er toch ruim 20 mensen komen luisteren naar wat ik met ze wilde delen.
(By the way, ik kom graag ook een lezing bij jou in de buurt geven hoor, neem even contact met me op als je dat wilt bespreken.)
Na afloop ging er een heel aantal mensen met mijn boek “PRIMA is perfect” naar huis. Terwijl ik voor ze aan het signeren was, barstten een paar zelfs in huilen uit. Ze hadden zoveel herkend in mijn verhalen en voelden ook de drang en de wil om nu eindelijk eens écht te gaan leven.
Maar, ze worden steeds weer op zichzelf teruggeworpen. Het lukt ze maar niet om uit de negatieve spiraal te komen. Bijvoorbeeld om beter voor zichzelf op te komen, gezonder te gaan eten, meer te gaan sporten, meer rust te nemen, liever te zijn voor zichzelf en ga zo maar door.
Hele waslijsten aan wensen en verlangens. En telkens maar weer merken dat het je niet lukt om nieuwe gewoontes te creëren.
Het is zo herkenbaar. Mensen zijn nu eenmaal gewoontedieren en laten liever de oude gewoonten in stand. Want die zijn veilig en vertrouwd.
Pas als de pijn te groot wordt, het verlies te zwaar, dan ga je overwegen om te veranderen of hulp te zoeken. Tot die tijd is het warme bad van de comfortzone (onbewust) gewoon te verleidelijk en aantrekkelijk. De zekerheid die het je geeft, houdt je waar je bent.
Zoals je misschien wel weet, heb ik dat zelf ook allemaal meegemaakt. Genoeg stof voor een boek zelfs en mijn boek was dan ook de leidraad bij mijn lezing.
Tja, anno 2016 sta ik voor de groep anderen te vertellen dat niemand zijn eigen grenzen kent. Dat de enige begrenzingen die zijn die we zelf hebben gecreëerd in ons hoofd of die ons zijn aangepraat.
Maar 10 jaar geleden emigreerden we met ons gezin naar Italië, mede omdat ik me op mijn werk zo verschrikkelijk ongelukkig voelde. Ik werd er letterlijk ziek van. Ik durfde eigenlijk niet iets anders te doen, had ook geen idee wat en zat helemaal vast.
Letterlijk en figuurlijk trouwens, want ook mijn lijf deed pijn en gaf signalen dat ik wat moest veranderen. Alleen daar begreep ik niets van. Ik werd alleen maar boos en ongeduldig op mijn lichaam: “He, toe nou, werk eens mee, ik moet immers dooorrrrrrrrrrr……!”
Een vrij radicale verandering natuurlijk, een emigratie. En dat kan ook gemakkelijker. Maar ik had die stap nodig om helemaal los te breken van het oude en te ontdekken dat er heel veel te leren en ontdekken viel over hoe je brein werkt.
Hoe je jezelf klein houdt. Hoe je – wanneer je diep van binnen gelooft dat je jezelf moet bewijzen – nooit gelukkig zult worden, want dan leef je continu vanuit een kramp. Dan ben je nooit jezelf. Want je vindt altijd een manier of doet altijd een poging om jezelf beter voor te doen dan je bent.
Dodelijk vermoeiend. En ziekmakend, echt!
Ik ben zo dankbaar dat ik inmiddels begrijp en voel hoe het werkt. Dat ik nooit iets kan doen om mezelf te bewijzen. Want ik heb niets te bewijzen. Niet aan mezelf en aan niemand. Natuurlijk sluipt af en toe nog wel iets van dat mechanisme naar binnen. Maar als dat gebeurt, heb ik het tegenwoordig vrij snel in de gaten. En dan kan ik het loslaten en erom lachen.
Nou, dat is wel anders geweest. Tijden dat ik wel continu kon huilen om alles wat niet lukte en niet goed genoeg was. En zo moe als ik was. Pfffftttt…. ik was echt zoooo niet mezelf!
Soms ben ik nog wel eens moe hoor! Het leven gaat niet alleen over rozen. Ik heb nu een maand of zes geleden gehoord dat mijn bloed nogal ongewoon doet. Ik geef het beestje geen naam, dat heeft de dokter al gedaan. Stiekem schijn ik dit al jaren te hebben, zonder het te weten.
En inmiddels heb ik ook – sinds deze week – geaccepteerd dat ik daarvoor nu een best stevig medicijn ga slikken, omdat het volgens de dokter niet veilig is om er zo mee door te lopen. Eerst ging ik stevig in verzet daartegen, maar ik heb me daar nu bij neergelegd.
Ik die altijd erg tegen reguliere medicijnen was. Dat was dus echt wel even slikken voor me (haha, grappig in deze context trouwens). Een proces om naartoe te groeien.
Want ik ben erachter: ik hoef mezelf niet te bewijzen dat ik het ook zonder medicijn kan. (Dat besef krijgen kostte me wel even tijd). Het geeft me nu rust om dat gewoon te accepteren als onderdeel van het proces. En ik ben er nu klaar voor, want nu (pas) kan ik deze pil slikken met een goed gevoel.
Dat het medicijn goede dingen voor me gaat doen. Dus ik slik de pil nadat ik mijn meditatie heb gedaan ’s ochtends. Want ik heb geleerd: Alles in het leven draait om het gevoel waarmee je dingen doet. En dan is dat bezinningsmoment toch een perfect moment van de dag?
En ik voel me trouwens zo vaak zo enorm goed. Ik vertelde een paar Zonnestralen geleden al dat ik naar Tony Robbins was geweest in Engeland. En hoe ik sindsdien uit eigen vrije wil anders ben gaan eten en drinken.
Dit voelt niet meer als tijdelijk omdat het moet. Maar als ik wil dit en daarom doe ik het. Moeiteloos. Want vanaf het moment dat ik me zo bewust geworden ben van het belang van je eigen energie als de basis van alles, voelt het zo logisch om te doen. Waardoor ik ook weer met Iceman Wim Hof (online) aan de slag ben gegaan en het koude douchen en intensief ademen weer heb opgepikt.
En echt joh, ik word hier zo blij van. Dat wil je niet weten! Ik zit momenteel in een Facebookgroep met mensen die allemaal bezig zijn met energie en een gezonde levensstijl door goed ademen, bewegen, veel water drinken en gezond eten.
En gisterochtend postte ik een foto van mijn heerlijke fruit/groentesalade, mijn ontbijt. Een oud nummer van Diana Ross popte op in mijn hoofd (Can’t you feel a brand new day) en voor ik het wist, stond ik heerlijk te springen in de keuken. (Ik was alleen thuis.)
Oh oh, hier gaat mijn imago 🙂
Ik besloot mezelf even op te nemen. Gewoon omdat ik dat lollig vond. Toen ik het later mijn zoon liet zien, gruwde hij ervan. Dat is gezond en volledig normaal. Hij is 15! Toen ik zei dat ik het filmpje niet alleen had opgenomen, maar inmiddels ook had gepost in de Facebookgroep, trok hij groen weg.
“Nee mam, dat meen je niet. Doe normaaaaaallll!!!”
“Haha, zei ik. Wacht maar. Dit is nog een besloten groep. Morgen zet ik ‘m in mijn Zonnestraal. Gewoon openbaar en op mijn website.” En op YouTube!
“Waarom doe je dat dan?”vroeg hij. “Nou, gewoon, omdat IK dat toevallig leuk vind. Ik voel me blij en energiek en ik heb mezelf al veel te lang veel te serieus genomen. Dus, daarom!
Ik hoop dat jij later ook gewoon doet wat jij belangrijk en leuk vindt, Frank!”
En toen realiseerde ik me weer hoe blij ik ben dat er de afgelopen 10 jaar zoveel is veranderd in mijn leven. En dat dat komt omdat ikzelf zo veranderd ben.
Misschien niet eens zozeer van buiten merkbaar, maar ik merk het enorm van binnen. Ik besef nu dat ik vroeger eigenlijk niet zo mezelf was als nu.
En volgens mij gaat dit proces door hoor, ik kan niet zeggen dat ik nu 100% mezelf ben. Dat weet je misschien wel nooit.
Maar dat ik mijn filmpje hieronder post, is toch voor mij wel een teken aan de wand! Ik kan me echt niet meer druk maken om wat anderen vinden van wat ik doe.
Wat heb jij nodig om meer jezelf te zijn?
- Hoe voel je dat je nu eigenlijk niet het leven leidt dat je zou willen leiden?
- Waar schuurt het?
- Waar word je ongelukkig van?
- Wat zou jou helpen?
Ik ben heel benieuwd!
Laat je reactie achter. Over een week (vrijdag 20 mei) verloot ik mijn boek PRIMA is perfect onder alle mensen die hebben gereageerd.
Update 22 mei:
Ik: “Frank, noem eens een getal tussen de 1 en de 11?”
Frank: “Zeven”
Ik: “Ok, dan heb ik nu een winnaar, de 7e reactie hieronder, yessss!!!”
Het boek komt eraan!
Heerlijk die positieve energie Astrid, en groot gelijk dat je het de wereld ingooit! Ik voel helemaal met je mee (en ook een beetje met je zoon: ik heb zelf 2 dochters die ook zo zouden reageren haha!)
Jouw filmpje maakt mij duidelijk waar het bij mij ‘schuurt’: op bepaalde vlakken in mijn leven ben ik te weinig ‘los’ en wil teveel plannen en leiden. Weten doe ik het wel: go with the flow en het juiste komt naar je toe!
Ik heb je site net ontdekt en verheug me erop om al je artikelen te lezen, én je boek natuurlijk!
Grtz
Dank voor je leuke reactie Karina! Dat controlerende, plannerige, in control zijn, dat herken ik helemaal hoor.
Gelukkig ben ik daar inmiddels ‘zwaar’ mee aan het afrekenen, haha. Voelt echt heerlijk bevrijdend!
Leuk dat je me hebt ‘ontdekt’. Ik hoop je lekker te kunnen inspireren.
Zonnige groet, Astrid
Wat een energie, heerlijk om te zien . Dat had ik nou net even nodig. Heel erg bedankt.
Haha, heel graag gedaan. Ik had dat ook net even nodig! ☼☼
Astrid
hahaha, zo herkenbaar die reactie van je zoon, hoe vaak ik wel niet heb gehoord van mijn dochters ‘mam doe normaal..’ . Wie weet zet ik ook ooit een dergelijk filmpje online. Top dat jij dit doet! Ik heb overigens een film op dvd van Tony Robbins, ‘reclaiming your true identity’ . Geweldig om te zien, zeer emotioneel. Ik ben fan.
Ja, ik ben ook absoluut fan. Was ik al, maar sinds ik hem live zag zeker!.
En ja, die fase dat kinderen zich schamen voor hun ouders is hier in volle gang.
Maar ja, daar hou ik geen rekening mee. Nou ja, een beetje dan 😉
Groetjes,
Astrid
Fantastisch Astrid, leuk filmpje! Dat zou mooi zijn als veel meer mensen dat gaan doen, want wat krijg je daar toch veel energie van! Je herinnert ze op die manier dat ze gewoon hun gevoel mogen tonen! Spontaan laten zien, laten horen wat er op dat moment in je omgaat.
Je kleurt je eigen wereld en steekt anderen er positief mee aan. Fijn dat je dit wilt delen!
Graag gedaan Fredy!
Join the club zou ik zeggen!
Astrid
Wat een heerlijke zonnestraal om te lezen! Ik heb er van genoten.
Ik sta soms ook heerlijk te zingen en dansen in de woonkamer. Het is zo’n fantastisch lekker gevoel!
En ik vond het erg leuk om jou te zien dansen.
Ik heb ook een hele hoop te veranderen in mijn leven. Zit ook behoorlijk vast in bepaalde denkpatronen. Maar besef tevens dat ik ze zelf in stand houd (oeffff).
Gelukkig breekt de DANKBAARHEID ook vaak genoeg door.
Lieve Astrid, ik wil je wel zeggen dat ik het heerlijk vind om je zo nu en dan te volgen!
Het is de moeite meer dan waard, om naar je inzichten te luisteren!
Haha, nou ja, dansen 😉
Dankbaarheid, jaaaaa, als je in staat bent om dankbaar te zijn – al is het om de kleinste dingen – ziet je wereld er al meteen anders uit.
Dan kom je in die andere energie.
Keep it up!! ☼☼
Astrid
Leuk filmpje wat precies zegt wat veel mensen zouden moeten doen, ook ikzelf. Laat het los en ga leven zoals jezelf wilt. “Prima is perfect” lijkt me een geweldig boek om te lezen en van te leren. Fijn weekend.
Dank voor je reactie Ina, idd, laat het los!
Zonnige groet,
Astrid
Geweldig! Dat je dit gewoon doet vind ik klasse! Dat zouden meer mensen moeten doen hahahaha! (Zin uit die leuke reclame:))
Geniet maar mooi van je leven; je hebt helemaal gelijk en ….je zorgt er gelijk voor dat mensen op zijn minst glimlachend achter hun laptop, pc of tablet zitten. Mooi toch?
Liefs en groetjes,
Marijke
Heb je al geteld Marijke, hahahaha,
Scheelt mij weer portokosten 😉
Ik hoop je snel te spreken. Tot mails
Astrid
Wat leuk dat jij zo geniet “in de keuken” met de muziek! Heerlijk even bewegen en het opneemt zodat ook anderen kunnen zien wat het met
iemand doet! Toppie!!
Graag gedaan Elly, vooral leuk dat het blijkbaar aanstekelijk werkt voor velen. Daar word ik dan nog blijer van! ☼☼
Astrid
Hahaha, wat een heerlijk vrolijk filmpje! Heel fijn zo na een lange werkdag waarbij ik weer meerdere keren tegen mezelf ‘ opliep’. Weet je wat: ik ga even heerlijk in de zon zitten! 🙂
Tot volgende week, dan spreek ik je weer. Daar kijk ik naar uit.
Tja, soms komen dingen precies op het juiste moment. Fijn om te lezen! En was goed je weer te zien van de week.
Hartelijke groet,
Astrid
Wat werkt je filmpje heerlijk aanstekelijk! 😀 Vooral op zo’n zonnige dag als vandaag. Ik heb spontaan m’n foute zomerhit afspeellijst op youtube aangezet en het duurt vast niet lang voordat ik net zulke gekke dansjes sta te doen. Als ik heel eerlijk ben, heb ik zelfs zin gekregen om de afwas te gaan doen!! Vreemd wat een rollercoaster aan emoties je soms in een week kan voelen. Ik ben de laatste tijd zo ontzettend moe, ik ben niet vooruit te branden en heb nergens fut voor. Nu ik daar door je vragen nog eens bij stil sta, merk ik dat het misschien wel gewoon ‘verveling’ is. Niet dat ik niet genoeg te doen heb, dat helemaal niet, maar ik mis prikkels. De vrolijke, aanstekelijke prikkels waar je inspiratie van krijgt, creatief van wordt en energie van krijgt. Helaas zijn die prikkels niet op bestelling te krijgen, maar ik ga er zeker eens over nadenken waar ik ze uit kan halen. Dan lukt het me vast om manieren te verzinnen en dagelijks toe te passen om mezelf te prikkelen, dan komt de rest vanzelf wel. De ideeën dwarrelen op dit moment al m’n hoofd binnen haha. Tnx voor de inspiratie!! Fijn weekend 😀
Grappig Renske hoe je zegt: helaas zijn prikkels niet op bestelling te krijgen. Als je je goed voelt, zoals je ook schrijft na het zien van dit filmpje, begint het al te stromen en dan kun je dus blijkbaar wel gewoon je bestelling plaatsen.
Positieve energie zorgt nu eenmaal voor vrolijkheid, probleemoplossend vermogen, creativiteit en inspiratie. Dus dance, dance, dance! (Of afwassen, als dat voor jou werkt 😉 ).
☼☼ Astrid
Haha ja dat is waar! Ik moet gewoon ‘die bestelling gaan plaatsen’, ik moest dat alleen nog even bedenken 😉
Hahaha As, wat leuk! En dat is nog eens lef hebben! Ik ga voor jouw boek, ondanks dat ik ‘m al heb. Ik ga ‘m nl. weg geven omdat ik heeel veel mensen ken, die het moeten lezen!
Top dat je dit met ons wilde delen. Vanaf nu stop ik ook met dat serieuze gedoe hoor! Wie weet kom je mij volgende keer ook dansend tegen, hahaha.
Ik kijk er naar uit As,
“Dancing in the street!!!”
☼☼ Astrid