Afgelopen maand ben ik noodgedwongen even tot stilstand gekomen. 
Eerlijk gezegd was ik zelf best verbaasd dat ik ook na half december nog zoveel energie had, dat ik tijdens de feestdagen geen zin had om ‘een stapje terug’ te doen en in winterslaap te gaan.
Integendeel. Het bleef maar borrelen en bruisen aan alle kanten.
En ik heb geleerd om niet zozeer naar mijn agenda te kijken, maar te voelen hoe mijn energie is. En daar gehoor aan te geven. En aangezien die er nog volop was, knalde ik dus lekker door.

Nu is de energie volgen voor mij altijd gemakkelijker als er energie in overvloed is. Lastiger vind ik het als er opeens geen energie meer is, terwijl ik in mijn hoofd nog wel allemaal plannen had.
Daarom was het maar goed dat mijn lichaam een week of 2 geleden duidelijk het stokje overnam en vond dat het genoeg was geweest.
Ik had ook echt geen keuze, behalve: totale overgave. Het kostte me een dag tegenstribbelen (“o nee hé, heb ik dit, dit komt helemaal niet uit!?”), maar vanaf toen lukte het me om alles helemaal los te laten en te accepteren dat de koek gewoon op was.

Gelukkig heb ik de afgelopen twee jaar geïnvesteerd in het opbouwen van een team om me heen. Dat wil zeggen dat ik alles niet meer in mijn eentje doe. Ik heb mijn administratie strak georganiseerd en inmiddels heb ik ook twee ‘virtual assistants’, Krista en Anita, die elk op hun eigen terrein werk voor me uit handen nemen. Hoe heerlijk om te merken dat wanneer het er echt op aan komt en ik omval, de zaken toch gewoon doorgaan en mijn klanten zo goed en zo snel mogelijk geholpen worden. Dit was ’the real test’, zeg maar. Want normaal gesproken ben ik er altijd zelf nog bij om de opdrachten uit te zetten, maar nu kwam er echt helemaal niets uit mij.

En nu. 
Ik ben weer beter. Ik voel weer dat ik energie heb. Maar, ik merk tegelijkertijd dat ik nu in een soort vacuüm zit. Een paar weken geleden had ik nog allemaal plannen voor het eerste halfjaar van 2018. Maar. Nu. Even. Helemaal. Niet. En omdat ik nu formeel niet meer ziek ben, voelt dat heel gek. Onwennig en onbekend. Ik krijg er een soort schuldgevoel van. Want ik ben nu toch weer beter? Dus kan ik ook weer aan de slag.
Maar… ik weet het even helemaal niet meer. Het geïnspireerde gevoel is helemaal weg.

Heb je dat ook wel eens? Dat je het gewoon helemaal niet meer weet? En mag dat ook van jezelf?
Ik heb natuurlijk zelf de luxe omstandigheden gecreëerd dat ik eigen baas ben. En dat ik dus mezelf toestemming kan geven om de tijd te nemen. Maar ik merk wel dat ik op een of andere manier mezelf ook een soort druk opleg om nu maar weer in beweging te komen. Mijn hoofd vindt ook echt dat het nu lang genoeg heeft geduurd.

Apart is dat toch hé? Is dat omdat we dat continu om ons heen zien in deze 24/7 economie, waarin alles altijd maar doorgaat en we altijd maar beschikbaar zijn? Omdat we in een wereld leven waarin we onszelf geen tijd meer gunnen om te ‘lanterfanten’  of te ‘lummelen’? Deze werkwoorden hebben toch vooral een negatieve lading, vind je niet? Ze veronderstellen dat je niets nuttigs doet, ook al is allang bewezen dat niets zo heilzaam is voor je creativiteit als verveling.  En dus is de verleiding groot om maar weer gewoon ‘aan de slag’ te gaan. Back to business as usual.

Nog. Niet. Dus. Blijkbaar is de ontspanning en de verveling nog niet klaar met mij.
Maar omdat ik toch IETS wilde doen, bedacht ik het volgende.

Misschien breng jij mij namelijk wel op een heel goed idee. Ik krijg, dat weet ik zeker, heus wel weer zin om dingen te doen. Als er maar aan één voorwaarde wordt voldaan: Dat ik er blij van word en energie van krijg.
En misschien kun jij mij daar wel mee helpen. Door mij te laten weten waar ik jou enorm mee zou kunnen helpen.

Zo speelde ik afgelopen weken al met de gedachte om binnenkort een podcast te starten.
Een Podcast is een soort radioprogramma op het internet. Het bestaat uit een geluidsbestand dat meestal opgeslagen wordt in een MP3 formaat. Je kunt je op zo’n audioserie abonneren. Lijkt dat je wat? Dat je bijvoorbeeld eens per week een podcast van mij ontvangt die je gewoon kunt beluisteren? Een audio-Zonnestraal, zeg maar…? (Let op: inmiddels is de podcast een feit!) 

Ook vloog afgelopen maand het idee door mijn hoofd om een tweede boek te gaan schrijven.
En ik fantaseerde ook over een programma voor ondernemers die willen groeien met hun bedrijf, maar tegen allerlei beperkende overtuigingen aanlopen, waardoor het stagneert en dingen niet van de grond komen.

Waar zit jij nou op te wachten? Wat zou jou helpen? Wat zoek jij?
Waar loop jij tegenaan? Waar kom jij niet uit? Wat zou jij willen leren?
En waarom? Hoe zou het helpen als ik daar iets voor maak voor jou? Wat zou jou dat opleveren? Hoe zou dat je leven veranderen?

Ik ben heel benieuwd om te ontdekken waar jij naar op zoek bent. En als ik ook voel dat ik daar ook echt van toegevoegde waarde kan zijn voor jou, dan ga ik er serieus werk van maken.
Dat is beloofd. Want als ik hem voel, dan ga ik weer vliegen. Dan komen de borreltjes en de bruisjes weer terug.

En ik weet ook echt wel dat dat weer gaat gebeuren. Ik heb alleen nu nog even geen zin om dat zelf aan te wakkeren nu. Ik laat het onstaan.
Laat jij van je horen?

Gratis thema masterclasses

Waar ik sowieso altijd heel blij van word, is van rechtstreekse interactie met mijn volgers. Daarom ben ik ook zo dol op het geven van online webinars. Omdat ik dan mijn kennis met je kan delen, maar ook kan ingaan op vragen die je hebt n.a.v. de uitzending. 

Ik heb besloten komende maanden heel regelmatig verschillende thema webinars te geven. Voor nieuwe onderwerpen hou ik me ook zeker aanbevolen.
Data kun je vinden onder ‘Agenda’. 

Pin It on Pinterest