Leven of geleefd worden?

Vrijheid was jarenlang een van mijn belangrijkste waarden

Niet zo vreemd, zeker achteraf gezien. Blijkbaar was ik niet vrij. Voelde ik me niet vrij.
En dan wordt dat opeens dus heel belangrijk. Dan heb je er iets voor over. Dan wil je juist dat.

Waaruit bestond dan mijn ‘onvrijheid’?

Dat begon ik pas te ontdekken toen mijn ogen werden geopend omdat er iets MOEST veranderen. Tien jaar geleden sleepte ik mezelf als jonge werkende moeder door het leven en er was weinig waar ik nog echt voldoening uit haalde. Plezier voelde ik al heel lang niet meer. Ik was opgebrand, gefrustreerd en uitgeput. Dit ging zo niet langer.

Zo was ik …

• Ik durfde niet vaak mijn eigen mening te uiten, want ik was er nooit 100% zeker van dat die wel klopte. En ik vond dat ik iets zeker moest weten, voordat ik me kon uitspreken.
• Ik hield altijd rekening met (de mening van) anderen.
• Ik zat  vast in uitstelgedrag. Alle mogelijke keuzes en scenario’s verlamden me.
• Ik wilde dat anderen een positief beeld van me hadden en deed daar alles voor.
• Ik durfde geen ‘nee’ te zeggen.
• Ik kon me enorm druk maken over de kleinste details.
• Ik was bang om door de mand te vallen of fouten te maken.

Kortom, ik had het gevoel dat ik altijd tekortschoot en niet voldeed aan de verwachtingen.
Het kon altijd meer, beter, anders, sneller.
En in een poging dat voor elkaar te krijgen, was ik altijd bezig en actief.

Op een dag schreeuwde mijn lichaam: STOP!!!

Gelukkig maar. Dat lieve lijf van mij. Anders was ik nog steeds aan het rennen en racen. Zonder dat het me een steek verder zou brengen.

Als je dergelijke signalen negeert, worden ze gewoon harder. En steeds meedogenlozer. En je kunt ze onderdrukken (heb ik ook geprobeerd), maar dan verzint je lijf wel een list.

Herkenbaar?

Dan is het goed om nu een keertje echt serieus te gaan luisteren. Naar wat er aan de hand is.

Want nee …

• Je hebt heus niet ‘zomaar’ een te hoge ademhaling, hyperventilatie of paniekaanvallen.
• Het schiet je niet ‘zomaar’ in je rug (voor de lol)
• Het is geen toeval als je vaak migraine of spanningshoofdpijn hebt.

Misschien tennis je niet eens en heb je toch al heel lang die vervelende ’tennisarmklachten’?
Of is de wekelijks massage niet meer genoeg om je spanning te verlichten?

Hou jezelf toch niet langer voor de gek en word eens eerlijk!

Je rent jezelf voorbij.
En waarom?
Wat hoop je te krijgen?

• Liefde, aandacht, waardering?
• Complimentjes?
• Acceptatie?
• Status of aanzien?

Dat is wat ik bedoel. Dat is niet leven, maar geleefd worden.

Dus waarom zou je zo je best blijven doen een zogenaamde ‘perfecte versie’ van jezelf te worden? Terwijl je dat allang bent?

En natuurlijk, dat WEET je ook wel.

• Dat je liever voor jezelf mag zijn.
• Vaker nee mag zeggen.
• Jezelf centraal mag stellen.
• Dat dat niet asociaal is en zo.

Maar…. dit WETEN is niet hetzelfde als het ook VOELEN, dat heb je wel gemerkt! Anders had je het heus allang in de praktijk gebracht.

Nou, relax! Ik ken je struggle. Ik ken de ‘strijd’. Als geen ander. En het mooie is …. mede dankzij die pijnlijke ervaringen ontdekte ik wat ik écht wilde doen met mijn leven.

En dat bleek dus totaal niet te zijn wat ik me had laten aanpraten. Want ondanks al die mooie diploma’s die me ‘status en geld’ hadden kunnen brengen door dingen te doen waar mijn hart niet van openging, voelde ik me ongelukkig en leeg.

Maar ik had toch alleen maar gedaan wat goed en verstandig was?

Blijkbaar goed en verstandig in de ogen van anderen. Maar dit paste niet bij mij.
Gelukkig kwam de ommekeer toen ik me bewust werd van mijn onvrijheid en daar schoon genoeg van had.

Ik was vastberaden dat ik dit niet meer wilde en heb van alles aangepakt om het vertrouwen in mezelf te krijgen.
En te ontdekken hoe IK wilde gaan leven. Waar IK blij van werd en het op mijn EIGEN WIJZE te gaan doen.

Ik was klaar met dingen doen ‘omdat het zo hoorde’ of omdat ik daar nu eenmaal ‘in was gerold’. Dat was niet leven. Dat was geleefd worden.

Stel dat je alleen maar dit leven hebt

Besef je wel hoe snel het gaat? Hoe snel de weken, maanden, seizoenen en jaren elkaar opvolgen? Of steek je je kop in het zand voor deze realiteit?

Eergisteren hing onze kleine Frankie nog in de draagzak op mijn buik en ‘morgen’ trekt hij waarschijnlijk de wijde wereld in!

We rekenen onszelf altijd rijk. Ten onrechte.

Want het leven is NU. Alleen maar NU. Dat is alles wat je hebt. De rest is bonus. Dus …

Wanneer ga jij beginnen met doen wat jij wilt?
Vanuit ontspanning, (zelf)vertrouwen en plezier?

Dit gaat niet vanzelf gebeuren! Je gaat namelijk niet vanzelf ‘geloven en voelen’  dat jij anders mag kiezen, doen en zijn. Daar is meer voor nodig.

Een ongeval, een levensbedreigende ziekte of het verlies van een dierbare doet vaak heel veel om je tot inkeer te laten komen. Maar waarom zou je daarop wachten en nu niet zelf het heft in handen nemen?

Ik heb iets voor je!

Om de eerste stap te zetten in dit proces en te gaan van geleefd worden naar zelf de verantwoordelijkheid (terug)nemen over jouw leven, heb ik een online training voor je klaar staan.

Sinds oktober 2016 heb ikverschillende keren een  ‘minicursus perfectionisme loslaten’ gegeven waarin ik d.m.v. video’s van alles vertel waarin jij jezelf enorm zult gaan herkennen. Aan deze minicursussen hebben totaal al 4.123 mensen meegedaan!

De laatste versie van deze minitraining was verre van mini. Ik maakte in 10 dagen veel meer dan de 4 video’s die ik aanvankelijk had gepland en de waarde van deze videoserie werd zo groot, dat ik op verzoek van veel deelnemers deze cursus heb omgebouwd tot een heuse online training.

Basiscursus perfectionisme loslaten

Deze basiscursus komt per 1 december beschikbaar  en zal bestaan uit de verschillende video’s en een werkboek met achtergrondinformatie, links en opdrachten.

Voor meer informatie klik je hier. 

Enkele reacties van deelnemers: