Gek werd ik ervan. Nee, gestoord. Ik WIST allang dat het tijd was om te gaan geloven dat ik goed genoeg was. En dat ik niet beter kon doen dan mijn best. En toch … ik kreeg het niet voor elkaar.

Als ik mezelf even rust wilde gunnen en met een tijdschrift of een kop thee op de bank ging zitten, joeg de onrust of mijn schuldgevoel me er al binnen 5 minuten weer vanaf. Hup… in de benen!
En voor ik het besefte stond ik dan alweer bij de wasmachine of had ik een ‘belangrijk mailtje’ beantwoord. Voordat iemand mij vroeg of ik misschien…. had ik al ja gezegd of het zelfs al gefixt. 

Ik wilde zo graag geloven dat ik alles onder controle had, zowel thuis als op mijn werk, maar de waarheid was 180 graden omgedraaid. Het was schijncontrole. In werkelijkheid had ik het gevoel dat alles elk moment uit mijn handen kon vallen.

Achteraf gezien is het niet toevallig dat ik in deze periode ook mijn eerste paniekaanvallen kreeg.

Zomaar, out of the blue! 

… hoor ik mezelf nog tegen de huisarts zeggen. Ik geloofde dat ook echt. Ik was er boos om. Want mijn lichaam moest niet zo gaan tegensputteren. Wat was dat nou voor zwaktebod. Ik was toch een sterke vrouw van de wereld? Ik kon het toch allemaal aan?

Oh, wat wilde ik dat toch graag geloven. En hoe groot was de angst om toe te geven dat ik alles en iedereen voor de gek hield. Inclusief mezelf. Want dat had ik nog nooit gedaan. Nog nooit was iets me niet gelukt. Van kindsaf aan al voelde het goed wanneer anderen zeiden:

“Oh maar Astrid kan dat wel. Die doet wel even. Die is zo evenwichtig. Die is zo nuchter. Die is zo sterk!”

Weet je dat dat de bron is geweest van mijn gevoel om mezelf continu te moeten bewijzen? Om altijd maar door te gaan. Om altijd maar beter en meer te willen? Om nooit even op adem te kunnen komen. Want daar gunde ik mezelf de tijd niet voor. Ik kon dat niet. Ik had dat simpelweg nooit geleerd. Daar stond ook geen beloning op. Die beloning stond op hard werken, presteren, doorgaan, volhouden, moed tonen en …  altijd blijven lachen.

Gelukkig ontdekte ik dat dit voor geen meter klopt. Dat dit niet de bedoeling is van het leven. Dat deze ‘voorbeeldige’ vorm van in het leven staan op de lange termijn niet beloond wordt, maar je de kop kost.
Ik ontdekte het ’the hard way’. Doordat het oude niet meer werkte en me steeds ongelukkiger maakte.

Maar toen ik me afvroeg: Hoe dan wel? en gewoon wilde weten wat ik kon doen, kwam ik van een koude kermis thuis.

Nu, jaren later, zie ik helaas dat er op dit gebied nog heel veel onwetendheid is. 

Google stuurt mij elke week artikelen waar de trefwoorden ‘onzekerheid’,  ‘faalangst’ en ‘perfectionisme’ in voorkomen. En mijn inbox laat zien dat we van alle kanten nog steeds worden doodgegooid met goedbedoelde, maar waardeloze adviezen als:

• Wees liever voor jezelf
• Vergelijk jezelf niet met anderen.
• Wees niet bang om fouten te maken, maar besef dat je van elke fout leert.
• Perfectie bestaat niet
• Stel realistische doelen
• Leer nee zeggen

Als ik soms eventjes niet zo lekker in mijn vel zit en ik lees die adviezen, dan kan ik daar nog wel eens moedeloos van worden. Dan denk ik:

“Wat heeft het allemaal voor zin? Wanneer dringt nu eens op grote schaal door dat dit loze kreten zijn. Want die dingen WEET IEDEREEN AL!”

Gelukkig voel ik me vaker goed dan moedeloos en dan wordt mijn drive hierdoor juist weer groter, want dan realiseer ik me juist: Dit allemaal wel WETEN is NIET de OPLOSSING. En dan zorg ik op wat voor manier dan ook weer voor een tegengeluid. Omdat ik voel dat dat nodig is. Dat dat gehoord mag worden. 

Bovenstaande adviezen zijn voor mij in mijn zoektoch naar antwoorden zelfs de reden geweest dat ik mijn eigen boek maar ben gaan schrijven. Want in de meeste boeken vond ik geen bruikbare antwoorden. Die heb ik zelf op andere manieren ontdekt.

Zo kwam ik erachter dat niemand zichzelf voor zijn lol uitput. Er zit altijd een REDEN achter je gedrag. Niet per se een reden die je kent. Maar wel een reden. En omdat er een legitieme reden achter  schuilgaat,  kun je dus niet zomaar besluiten dat je het vanaf nu anders doet. Daarom werkt wilskracht uiteindelijk ook niet. En toch wordt ons keer op keer verteld dat dat is wat we moeten doen:  “Gewoon een BESLUIT NEMEN.”

Waarom werkt ‘gewoon een besluit nemen’ niet?

Waarom kun je niet gewoon besluiten liever voor jezelf te zijn?
Waarom kun je niet gewoon rustiger aan gaan doen?
Waarom kun je niet vanaf nu je gewoon niet zoveel meer aantrekken van de mening van anderen?

Ik zal je vertellen waarom.

Omdat dat NIET GOED VOELT!

En je gevoel…. dat zit niet in je hoofd. Tenminste… dat kan wel… .maar dat zit op nog heel veel andere plekken in je lichaam.. En daar moet je wat mee als je je goed wilt leren voelen over jezelf.

Want wat niet goed voelt, dat doen we vaak niet. Ook al WETEN we dat het beter zou zijn voor ons. We zijn bang voor die gevoelens. En dus verandert er niks. En dat is jammer. Want die gevoelens zijn meestal niet meer dan herinneringen aan vervlogen tijden. Die gevoelens zeggen niks over nu. Maar ze beïnvloeden ons wel NU.

Ons onderbewuste speelt een sleutelrol

Dit is precies waar ik afgelopen jaar uitvoerig op ben ingegaan in mijn Minicursus Perfectionisme Loslaten.  De cruciale rol van ons onderbewuste wordt keer op keer over het hoofd gezien. Bewust willen veranderen is vaak een illusie en leidt alleen maar tot frustratie. Het gaat een tijdje goed en dan… glijd je toch weer af naar je oude gewoonten.

Ik vind het belangrijk om mijn inzichten op dit gebied op een laagdrempelige manier te delen en voor een groot publiek beschikbaar te maken. 

Deze minicursus heb ik afgelopen jaar vier keer gegeven en de laatste versie (van september 2017) was zo uitgebreid, dat had niks meer weg van ‘mini’.
Inmiddels hebben meer dan 3500 mensen deze cursus gevolgd en de reacties waren elke keer weer overweldigend. De deelnemers herkenden zichzelf massaal in mijn verhalen en anekdotes. En toen ik de principes van perfectionisme, faalangst en onzekerheid begon uit te leggen, vielen de kwartjes doorlopend.

Elke verandering begint met bewustwording. Stel je wilt van je onzekere gevoel af, dan is het belangrijk dat je weet hoe je dat moet doen. En waarom het ene wel werkt en het andere absoluut nutteloos en verspilde tijd, energie en moeite is.

Er zit geen houdbaarheidsdatum aan deze cursus. Alles blijft als je eenmaal toegang hebt gewoon online staan, dus je kunt alle tijd nemen voor het bekijken van al die uren videomateriaal. Veel zul je bovendien vast wel vaker willen terugzien, want er zit echt heel veel waardevolle informatie in! 
Ik heb alle informatie op deze pagina staan. 

Mocht je er vragen over hebben, dan kun je die onderaan dit bericht stellen.