Mijn man zei vorige week, nadat hij in 2 dagen het boek Kieft had uitgelezen: “Dit is ook interessant voor jou!”
Uiteraard begreep ik onmiddellijk dat hij niet doelde op mijn liefde voor voetbal (die is er ondanks 2 enthousiaste mannen in huis namelijk nauwelijks). Ik had via de media wel meegekregen dat het een boek is waarin Kieft openhartig vertelt over het geheim waar hij bijna 20 jaar mee had rondgelopen. Zijn verslaving aan drank en cocaïne.
Ik was benieuwd en begon het te lezen. Dat ging me goed af, want het is heel gemakkelijk en toegankelijk geschreven. De eerste 70 bladzijden waren dan ook zo uit. Maar, hoe verder ik kwam, des te moeilijker ik het vond om door te lezen. En ik denk dat ik het ook niet ga doen.
Worstelen of (ge)niet(en)
Waar loop ik tegenaan? Ik vind het natuurlijk net als velen denk ik verschrikkelijk om te lezen wat zo’n verslaving met een mens kan doen. Maar goed, als die periode achter iemand ligt, dan kan zo’n boek juist ook heel hoopgevend en inspirerend zijn voor velen.
Zo vond ik bijvoorbeeld het boek van Laura Maaskant, ‘Leef’, heel inspirerend en positief. Terwijl zij een uitzichtloze diagnose heeft gekregen. Toch staat zij onverminderd levenslustig in het leven. Misschien wel meer dan voordat ze zo ziek werd. .
Bij Wim Kieft kom ik dit niet tegen. Ik kijk nooit naar Voetbal International, dus had voor ik ging lezen geen idee hoe ‘clean’ hij nu is. Inmiddels is dat misschien al wel een jaar of twee. Maar, daarmee is de kous niet af. In zijn boek lees ik namelijk vooral over de strijd die hij nog bijna dagelijks moet voeren tegen zijn verslaving.
Ik heb het idee dat zijn behandeling vooral gericht is geweest op het aanpakken van het symptoom, de verslaving. Terwijl mijn overtuiging is dat een verslaving altijd een dieperliggende reden heeft.
Het is een manier om te ontsnappen aan de ‘crazy eight’. En wanneer die reden, jouw crazy eight, niet aangepakt is, dan is de behoefte die die verslaving vervulde ook niet weggenomen. Nu is hij afgekickt en mag niet meer drinken of gebruiken. En daar zit je dan… Een dagelijkse strijd.
Kieft beschrijft dit ook zelf. Hij heeft het over het onbehaaglijke gevoel dat hem zomaar kan overvallen. Hij zegt letterlijk:
“Het is dat weeë, paniekerige gevoel dat hoort bij naderend onheil, ook al is er niets aan de hand. Vroeger wist ik er wel raad mee. Dan was het pats pats pats een paar grote bellen wijn, misschien wat wodkaatjes en daarna een paar lijntjes coke. Nu is die verdoving er niet meer. Ik merk dat al die gevoelens langzaam maar zeker terugkomen. Vaak denk ik dat die drugsverslaving maar een heel klein onderdeel is van mijn werkelijke probleem. Dat het allemaal veel dieper zit. Weet je waarom? Omdat ik dat gevoel herken van vroeger. Ik had het als kind al … ”
Hopeloze strijd?
Ik vind het boek van Kieft dus eerder een triest dan een inspirerend en hoopgevend verhaal. Triest dat hij blijkbaar nog niet geholpen is met zijn onderliggende probleem. Dat hij zich nog steeds heel vaak zo onzeker en bekeken voelt en zich geen houding weet te geven. Blijkbaar is er al in zijn vroege jeugd iets geweest dat hem dat gevoel heeft gegeven. En dat gevoel leeft nog steeds in hem, zelfs na al die jaren.
Zolang dat gevoel er nog zit, staat je leven als het ware stil. Kun je niet verder, want je leven bestaat dan uit dat gevoel onderdrukken, proberen te verjagen of negeren. Continu lezen over die lijdensweg, daar kan ik niet tegen. Omdat ik weet dat er manieren zijn om daar echt uit te komen. Door dat gevoel weg te nemen. Zodat het geen hopeloze strijd hoeft te blijven.
Waar ik ook niet tegen kan, is mensen die zeggen dat je zwak bent als je hiermee worstelt. Die begrijpen het niet. Die hebben geen idee dat je het op wilskracht alleen vaak niet redt. Want je tegenstander is die ene hele grote partij, je onbewuste. En de verhouding is ongeveer 1 staat tot 100.
Ik hoop echt dat Kieft er helemaal vanaf komt. Van die onzekerheid en angst bedoel ik! En wanneer er dan een boek verschijnt met hoe hem dat gelukt is, ben ik de eerste die het koopt!
Welk boek wil jij winnen? Kieft of Leef?
Ik ben heel benieuwd naar jouw reactie op dit artikel. Heb jij Kieft gelezen? Herken jij wat ik schrijf of helemaal niet? Mis ik iets als ik het niet uitlees?
Of ben je juist nieuwsgierig naar het boek van Laura Maaskant, wat ik zelf heel inspirerend vond?
Onder alle reacties hieronder, verloot ik een boek, dus het is wel handig als je aangeeft welk boek jouw voorkeur heeft: Kieft of Leef. Wie de gelukkige winnaar is, kun je hier maandag 2 februari a.s. lezen.
OF
En de winnaar is …
Gordana! Gefeliciteerd! Mail je me even je adresgegevens, zodat ik het boek van jouw keuze naar je kan sturen?
Hallo Astrid,
M’n moeder heeft het boek van Kieft en ik wil het ook graag gaan lezen. Toch nieuwsgierig. Maar het boek Leef zal misschien inderdaad meer inspireren. Maar beiden lijken mij erg interessant
Groetjes Gerda.
Astrid,
Jouw bericht en jouw vraag maken een hoop los. Ik denk dat ik -ik heb het niet gelezen- het boek van Kieft door de uitzichtloosheid als beklemmend zou ervaren. Ik las laatst PAAZ van Myrthe van der Meer. Uiterst beklemmend , maar toch las ik het uit. Ik merkte dat ik iedere bladzijde zocht naar sprankjes hoop, licht, luchtigheid. Omdat het boek me zo diep en hard raakte. Het is het verhaal van een echt mens, een situatie waar iedereen in terecht zou kunnen komen. Ik legde onze levens naast elkaar.
Kieft zou ik niet snel kiezen, maar door jouw bericht, merkte ik het boek vanmiddag wel op in de boekwinkel. Het was dat ik haast had, anders had ik het opgepakt en doorgebladerd. Op zoek naar wat jij beschreven hebt.
LEEF heb ik nog niet gelezen. Ik weet niet wat ik ervan zou vinden. Ik bewonder de levenslust van mensen doorgaans wel. Ook van gezonde, sprankelende personen. Waarschijnlijk zou het mij daarom wel bevallen.
Weet je, ik lees graag boeken om me mee te laten sleuren. Boeken kunnen dat als geen ander. Om me weg te laten varen op de woorden en de zinnen. Om even uit de dagelijkse realiteit te stappen.
Hallo Ciska,
PAAZ staat nog op mijn lijst om een keer te lezen. Ook niet het meest opbeurende boek natuurlijk, maar wel goed om een beter beeld te krijgen van de belevingswereld van iemand die kampt met dergelijke problematiek en de gang van zaken in instellingen.
Even iets heel anders… sleuren E-books jou net zo mee als gewone boeken? Of ben je van de oude stempel?
Zonnige groet, Astrid
Ik ken beide boeken niet, ze zullen beide interessante hoofdstukken bevatten.
Wat ik heel dapper aan Kieft vind is dat hij uit zijn schaduw is gestapt. Na 20 jaar een groot geheim met je mee torsen. Dat hij dat al gedurft heeft is al heel veel lef hebben.Hij is toch een zeer bekende nederlander waarvan heel veel nog weten dat hij de belangrijke goal maaktte tegen Ierland, en ‘we’ een rationeel feestje konden vieren na het EK ’88. Dus nog meer druk om je geheim jou geheim te houden… Hij erkent zelf ook al dat het meer is dan zijn verslaving en dan spreekt hij het nog uit ook, in een boel zelfs. Ben heel benieuwd naar zijn deel twee als hijnontdekt heeft wat de oorzaak is, hijnheeft al door dat die er is volgens zijn gevoel en hij houdt het ook niet voor zich. Belangrijke eerst stappen die het begin vannontwikkeling zijn,… De kracht van kwetsbaareid is vor Kieft dan misschien ook wel een mooie les.
Ben het absoluut met je eens Chris, dat het niet gemakkelijk moet zijn wanneer je zo in de spotlight staat om dan voor de dag te komen met je lang bewaarde geheim. Vanuit dat oogpunt heb ik ook echt respect voor de man. Het zou alleen mooi zijn wanneer hij zich nu ook echt helemaal bevrijd zou kunnen voelen van zijn verleden en dat geloof ik niet als ik het zo las in zijn boek.
Zonnige dag, Astrid
Hallo Astrid,
Na jouw stukje m.b.t. “Kieft” gelezen te hebben, kan ik me helemaal aansluiten bij hetgeen jij daarna beschrijft.
Ik heb de verslaving in mijn omgeving meegemaakt. Dit is momenteel niet meer aanwezig!
Ik zou kiezen voor “Leef”, daar ik hou van mensen die de kracht hebben om door te gaan, waar anderen zich al gauw gewonnen geven.
Ik zelf ben “Leeuw” en blijf knokken om iets waar ik mijn “tanden” in heb gezet!
Gr. Elly
hallo,Astrid Leef is het boek wat mij aanspreek omdat ik denk dat het me allicht iets te bieden heeft.Zelf ben ik er zeker van dat het onbewuste zijn verleden niet vergeet en zijn sporen meeneemt naar het bewuste.Zolang de rust er niet is in het onbewuste,blijf je zoeken naar rust van het bewuste.Dat kan heel ver gaan en in plaats van te leven (bewust) wordt het overleven(onbewust).Ook daar kan het dan ver in gaan en kunnen dan tijdelijke oplossingen gevonden worden maar naar mijn ervaring niet door middelen die je in moet nemen.Je lost niets op en weerlegt het probleem dat nog een exstra probleem kan veroorzaken.Gr.Carmen
Hallo Astrid,
Ik herken me voor het grootste vinden in het artikel van Ruud van 11.39 uur. Zelf volg ik als niet ex- maar herstellend alcoholverslaafde het 12-stappenplan met succes van de A.A. minimaal éénmaal per week bij een werkgroep van http://www.aa-nederland.nl. Verricht veel servicewerk voor de A.A., onder meer als ‘sponsor’ (begeleider) van herstellende alcoholisten en zit in het team van de 24-uurs hulplijn van de A.A.
Mits je dit programma volgt zul je ook geestelijk nuchter worden. De meeste klinieken in de verslavingszorg werken met het 12-stappenprogramma. Uit het boek van Kieft zou ik kunnen opmaken of ook hij dit programma volgt. Met dit programma ga je een lichamelijk en geestelijk nieuw, nuchter leven in.
De drang naar het middel, wat het ook mag zijn, verdwijnt en vanuit dankbaarheid (12e stap) kun je anderen helpen in hun herstel.
Mijn belangstelling als ‘ervaringsdeskundige’ gaat dan ook uit naar beide boeken. Doch ik kan voor één kiezen en dat is het boek van Kieft.
Mocht ik daarvoor in aanmerking komen, schaf ik het andere boek ‘Leef” zelf aan.
Veel zon in jouw leven!
Hartelijke groet,
Hans
Dank Hans, voor je reactie. Respect van hoe jij jouw verslaving te boven aan het komen bent. Eigenlijk wel benieuwd of jij voor jezelf ook helder hebt wat er achter die verslaving schuilging of gaat. Als je je tenminste kunt vinden in mijn overtuiging dat de verslaving een symptoom is van iets diepers.
Zonnige groet,
Astrid
Hallo Astrid ,
Leef! Dat is wat mij boeide toen ik zelf aan het genezen was van een verslaving! Daarvoor zat ik in een slachtoffer rol te zoeken naar elk excuus.
Persoonlijk trekt mij dus meer LEEF aan dan het gevecht van Kieft!
Toen ik op zoek ging naar mijn diepere oorzaak, bleek dat de niet verwerkte dood van mijn moeder en de eeuwige angst voor kanker.
Ik ben genoeg bezig geweest met de dood en leef nu!
Succes met zon in je leven!
Hallo Yolande,
Wat mooi dat je inderdaad de diepere oorzaken hebt kunnen oplossen. Tijd om te leven. Mooi werk doe je!
Z☼nnige groet,
Astrid
Hoi Astrid,
Mijn interesse in ‘Kieft’ is nog nooit zo groot geweest als nu;-)
Aan de ene kant kan ik me jouw reactie voorstellen als hulpverleenster maar mijn nieuwsgierigheid zou het toch winnen en misschien ook wel om bevestigd te krijgen hoe de hulpverlening soms enorm kan falen in de (h)erkenning van bepaalde problematiek bij iemand. Heb beide zelf meegemaakt. Ik barst van de overlevingsmechanismen maar ze loslaten is de grootste uitdaging. Hiervoor is SFT, die ik nu volg, erg goed. Ik zou ‘Kieft’ heel graag als oefenmateriaal willen gebruiken in dit kader!
Wat een leuk idee weer van je, mijn complimenten! Blijf ajb je inspirerende artikelen schrijven! Ik lees ze heel graag;-)Hartelijke groet
Hallo Arcilla,
Waar ik blij mee ben is dat er toch wel steeds meer belangstelling komt voor ‘verder kijken’ en alternatieve manieren om oplossingen te vinden. Zo heb ik ademloos zitten kijken naar de documentaire van Mark Bos, gisteravond, waarin hij vertelt over zijn strijd tegen kanker en bovendien hoe hij het gevoel kreeg tussen regulier en alternatief in te zitten. Die 2 zoeken elkaar nog steeds te weinig op. Dat is ook mijn eigen ervaring. Ik wil echt niet beweren dat mijn eigen aanpak heilig is. Want er is nu eenmaal niets wat voor iedereen altijd werkt. Maar, daarom is het wel goed te blijven zoeken naar alternatieve mogelijkheden, totdat je bent waar je wilt zijn.
Zelf merk ik dat ik niet zo goed kan blijven kijken (of doorlezen) wanneer de hulpverlening in mijn ogen faalt. Da’s misschien wel een grote tekortkoming, maar ja wie heeft ze niet 🙂
Wat is SFT trouwens?
Fijne dag,
Astrid
Hi Astrid,
Dat boek dat geloof ik allemaal wel. Wat ik interessanter vind is jouw reactie hierop. Deze zou ik als ik jou was eens verder onderzoeken. Wat zegt dat gevoel wat Kieft bij je oproept, dat wat je weerhoudt het boek verder te lezen, over jou? Die herkenning…En nee, ik ben de laatste die denkt dat jij met een alcohol- of cocaïneverslaving kampt maar de onrust en machteloosheid die je leest triggert jou blijkbaar. Het doet je wat. Waarom? Waarom heb je hier last van? Waarnemen zonder oordeel, identificatie, of koppelen aan een concept blijft moeilijk, I know 🙂
Groetjes,
Bastiaan
Hoi Bastiaan,
Leuk dat je hebt gereageerd.
Enne… die reactie van mij is helemaal niet zo verwonderlijk, gezien het werk wat ik doe. Ik zie het ook niet als ‘er last van hebben’. Maar ik ben dit natuurlijk wel gaan doen vanuit interesse en blijkbaar dus ook onvrede met andere manieren. Onvrede kan een hele sterke drijfveer zijn om het anders te doen, dus daar laat ik me graag door drijven.
En verder is mijn persoonlijke grootste waarde ‘vrijheid’. Ik denk dat ik daarom ook getriggerd word. Want wanneer ik zie dat mensen door hun angsten, verslavingen of onzekerheden niet vrij zijn (zoals ik vroeger ook erg door mijn onzekerheid werd belemmerd), tja… dan gaat het kriebelen. Dan gaan mijn handen jeuken en vloeit er zomaar een Z☼nnstraal uit de pen in plaats van dat ik dat boek dan uitlees.
Is dit een beetje antwoord op je vraag? Meer zou ik er niet achter zoeken als ik jou was 😉
Leef dus. Voor mijn wederhelft!
Ik heb 2x 28dgn in een gesloten Minnesota 12-stappen kliniek gezeten en heb inmiddels meer dan 1200 bijeenkomsten met verslaafden gehad, los van de aftercare meetings vanuit de kliniek. Wat ik telkenmale weer hoor en zie van lotgenoten, is dat zij zich op jonge leeftijd afgewezen/uitgesloten voelen door hun omgeving. Denken aan pesten, verwaarlozing e.d.. Het gevolg is een laag zelfbeeld. Op jonge leeftijd leert men daardoor een “volmaakte” of perfecte façade (etalage, masker) te creëren. Dit kost heel veel energie en de persoon is mateloos in het gebruik van die energie (men stelt geen grenzen). Men gaat pleasen naar huisgenoten, werkgever en sociale omgeving, wat men heel prettig vind. Immers je bent toegewijd en loyaal aan je omgeving. Echter je bent niet loyaal aan jezelf. Op een gegeven moment heeft men dan de behoefte aan compensatiegedrag. En daar begint het verslavingsGEDRAG . De burn-out of overspannenheid dient zich als eerste aan, maar doordat men zich ontkoppeld heeft van het gevoel en ratio. De ratio/ego red je, zo denkt men. De kern van de ca 286 verschillende uitingen van verslaving. De meesten kennen er nog geen 10. Dat is de triestheid van een ziekte waar ca. 10% van NL-bevolking aan lijd. Net zoveel als kanker of astma, maar met veel minder geld. Het M.12-stappenplan gaat uit van abstinentie van je “drug of choice”. En daarmee wordt er meestal naar 1 of 2 “drug of choices” gekeken en komt men niet echt tot de kern van het gedrag. De meeste uitingen kennen een contra. Bijv. Roken/eten, roken/alcohol, cocaïne/seks. En vele uitingen zijn diep geworteld in onze maatschappij. Sporten is mooi en gezond. Behalve te veel sporten (topsport), dan krijg je blessures of je gaat doping gebruiken om toch te kunnen presteren. Net als de manager die alcohol of cocaïne gebruikt om de targets maar te halen, omdat hij anders het niet aan kan. Op de beurs handelen is een soort van gecontroleerd gokken, zoals iemand dat ook in het casino of met de loterij doet. Het is uiting van de verslaving van de hebzucht, die mateloos is en waardoor we bijv. de bankencrisis hebben gekregen. Een ander kenmerk van verslaving is namelijk dat hij/zij een eigen realiteit heeft ( bijv. cijfertje, statistieken). De obsessie van de verslaving zegt de verslaafde dat het wel schadelijk is, maar dat de verslaafde niet zonder zijn/haar “drug of choice” kan. Hierin wordt de verslaafde geholpen met ontwenningsverschijnselen. Verslaving heeft namelijk een geestelijke en een lichamelijke component, nog los van de genetische component. Het lichamelijke zit hem in de behoefte aan dopamine (geluk hormoon). Een hormoon dat vrij komt bij elke vorm van succes (wedstrijd winnen, applaus, klaarkomen, winst maken, goede deal sluiten, etc.) en je voelt je dan “on top of the world” en je kan niet meer stuk. Zie hier waarom verslaving en groot ego (= symptoom van angst om niet te overleven/controle te verliezen) en arrogantie samen gaan. Het proces gaat ongeveer zo. Je voelt stress, omdat dingen niet gaan zoals je wilt en dan vormt zich cortisol. Cortisol breekt serotonine (welzijnshormoon) af. Vervolgens ga je adrenaline aan maken. Je pompt je op om te scoren/te overleven, het zgn. drooggebruik. Vervolgens ga je in de gebruik fase (Alcohol, medicijnen, drugs, seks, gokken, roken, overdreven sporten, etc.) om de dopamine te scoren. Dan ontstaat de serotonine/welzijn fase. In deze fase is er weinig of geen behoefte aan gebruik. Dit zie je vooral bij de binge gebruikers. Gebruikers met grote of kleine tussenpose van geen gebruik. Zodra de stress zich weer aandient wordt er weer een beroep gedaan op het lage zelfbeeld/cortisol en gaat men weer compenseren door “gebruik”. De zgn. terugval. Het M. 12-stappenplan richt zich op het herkennen van de stress symptomen en er vervolgens zo goed mogelijk mee om te gaan. De lotgenoten helpen elkaar, omdat zij de finesses van het geheime wereldje van de verslaving kennen. Dat is gelijk de reden waarom getrainde therapeuten vaak niet zo succesvol zijn en het M. 12-stappenplan wel. Het een van de succesvolste programma’s. Het andere is dat het programma het “succesvolle” icoon van de verslaving vervangt voor het succesvolle icoon van herstel. De verslaving is een chronische ziekte en je zal de rest van je leven moeten leven volgens de 12-stappen, omdat de mens een stapelgeheugen heeft en men “vergeet” hoe het verleden was. En daarmee dus ook de oorzaak van de verslaving met zijn terugvallen. Wat Kieft betreft. Hij volgt niet de principes van het M. 12-stappenplan niet volledig en zal vroeg of laat daarmee geconfronteerd worden. Er zijn hem miljoenen voor gegaan en het is mij niet duidelijk, anders dan een groot ego, waarom hij het wiel opnieuw wil uitvinden.
Hallo Ruud,
Dank voor je uitvoerige bericht. Ik kan het niet allemaal helemaal volgen, ook omdat ik niet een expert ben op verslavingsgebied en ook niet op behandelingen, waaronder het 12-stappenplan.
Maar in mijn artikel wil ik aangeven dat mijn visie is: begin bij het echte probleem, niet bij het symptoom (de verslaving). Als iemand nou al veel eerder geholpen zou worden om zich verbonden te voelen, met zijn omgeving , maar ook met zichzelf, dan zou er veel ellende voorkomen worden, toch?
In dit kader werd ik vandaag geattendeerd op een heel interessant artikel in de Huffington Post. Misschien ken jij het al? Al is het Engels, absoluut de moeite van het lezen waard.
Fijne dag!
Astrid
hi Astrid,
LEEF! voor mij.
kan me jou gevoel zo goed voorstellen bij het lezen van zn boek.
zou het zelf alleen niet weg kunnen leggen , heb dan toch de behoefte om het uit te lezen….en evt. te helpen.
wat Gerard (hierboven) benoemd…zoek contact en “rijk” Kieft iets aan. mss verdiend hij het boek Leef! wel.
Succes!
Groet
Hi Astrid,
als je nu eens contact zoekt met Kieft en hem jouw visie vertelt en hem aanbiedt om hem te helpen……no cure no pay……als het werkt zit je bij DWDD, Jinek en Umberto Tan en heb je eeuwige roem…..maar ja….zou jij dát willen?
Doe toch maar Kieft 🙂
Hoi Gerard,
Haha, zoiets zeiden ze hier thuis ook al. Nou ja, die behoefte heb ik totaal niet, maar als hij belt zal ik niet ophangen, haha!
Als ik over een paar maanden met mijn boek in DWDD of een van die andere programma’s zit, dan vind ik dat helemaal top. Maar ja, dan moet ik het eerst afschrijven (vanmiddag weer verder!).
Zonnige groet,
Astrid
Hoi Astrid, Leef! spreekt mij meer aan omdat ik de strijd om dat weer echt te kunnen al lange tijd voer met mezelf. Ipv overleven. Ik ben gezond v lijf en leden maar heb mezelf teveel overlevingsmechanismen eigen moeten maken om te komen waar ik nu sta. Om die overbodige mechanismen los te laten is geen picknick…maar de noodzaak heeft zich aangediend, nu dat ik een 2e burnout meemaak. Loslaten is enige optie… Ik kan elk soort inspiratie om te leven goed gebruiken omdat juist het niet-verbonden zijn mijn probleem is. Gelukkig heb ik goede hulp. Ik ben dol op de nieuwsbrief inspiratie die ik van je mag ontvangen, altijd goed voor een zonnig momentje 🙂 Keep up the good work! Lieve groet
Hallo Gordana,
Dank voor je reactie. Ik kan me voorstellen dat “Leef” je zeker zou inspireren. Dat deed het mij wel. Hoewel het wel goed is om te beseffen dat het niet een handleiding is hoe je dat zelf kunt leren doen. Laura heeft dat gewoon in zich, dus voor haar is het bijna natuurlijk. Dat zal niet voor iedereen zo zijn.
Enne… zolang jij Z☼nnestralen wilt blijven ontvangen, blijft de stroom komen hoor!
Fijne dag,
Astrid
Je prikkelt me wel om Leef te gaan lezen 🙂
Wat betreft Kieft, heb ik het boek niet gelezen en kan ik me voorstellen dat het continu leven onder druk en prestatie dat zijn tol in gevoel eist. Niet iedereen kan daar evengoed mee omgaan.
Hoi Celien,
Wat ik juist uit het boek haal, is dat Kieft al met die druk aan zijn carriere begon. Voor die tijd zat hij al niet lekker in zijn vel en was eerder een bang en verleden jongetje. Wanneer je daar last van hebt, kunnen druk en prestatiedrang natuurlijk extra hun tol eisen.
Dank voor je reactie.
Fijne dag,
Astrid
Het boek leef trekt mij meer aan.
Ik hoop er inspiratie uit te halen voor mijn eigen leven.
Hallo Astrid, t.a.v. Kieft ben ik het er helemaal mee eens. Ik ben getraind in Though Field Therapy van Dr. Callahan. Volgens Dr. Callahan zijn alle verslavingen een manier om tijdelijk angsten/onrust/nervositeit of ander emoties te verdoven. Helaas is dat maar een tijdelijke oplossing. Volgens hem zul je dus de bron, de negatieve gevoelens, moeten aanpakken. Vandaar dat als mensen stoppen met roken ze veel gaan eten, ze hebben dan een andere “tranquilizer” nodig.
Hallo Paul,
Dank voor je reactie. Leuk om te zien dat we dezelfde denklijn hebben. Is TFT trouwens vergelijkbaar met EFT (Emotional Freedom Technique)?
Fijne dag!
Astrid