Een tijdje terug zat ik op vrijdagmiddag in de sauna. Zo’n gezellige buurtsauna waar iedereen elkaar lijkt te kennen en de hele week dan ook uitgebreid met elkaar doorgenomen wordt.
“Hoe is het Johan?”
“Nou, we hebben de week weer overleefd!”
Wow… ik merkte dat ik echt heel ver in de tijd terug moest gaan om ook weer bij de dagen uit te komen dat ik op dinsdag al af begon te tellen naar het weekend en op zondagavond alweer weemoedig werd dat het weekend er bijna op zat.
En hoe vaak hoorde ik op mijn werk op maandagochtend de zin: “We mogen weer!”
Maar wie ‘m ook uitsprak, het “We MOGEN weer” klonk toch eerder als een MOETJE.
Maar wie ‘m ook uitsprak, het “We MOGEN weer” klonk toch eerder als een MOETJE.
Je zou zeggen: Dat is toch geen leven? Jezelf elke keer weer naar je werk moeten slepen?
Maar als je denkt dat je geen keus hebt, dan leg je je er bij neer.
Dat snap ik ook wel. Want ja, we moeten wel REALISTISCH blijven hé?
Dat snap ik ook wel. Want ja, we moeten wel REALISTISCH blijven hé?
En de REKENINGEN moeten natuurlijk wel gewoon betaald worden.
Wat ben ik blij dat mijn werk me uiteindelijk ZO SLECHT BEVIEL dat ik er min of meer ZIEK van werd.
Want daardoor werd ik gedwongen om iets aan die al jaren sluimerende onvrede (die zich niet langer meer liet wegdrukken) te doen. En dat is maar goed ook.
Want wat is er een wereld voor me opengegaan!
Iedereen heeft veel meer invloed op de invulling van zijn leven dan hij denkt
Daar ben ik serieus van overtuigd. Alleen de meeste mensen weten niet HOE en lopen hierop structureel vast
En heel veel mensen willen eerlijk gezegd ook niet weten hoe.
Want niks doen, levert nu eenmaal ook veel op.
En heel veel mensen willen eerlijk gezegd ook niet weten hoe.
Want niks doen, levert nu eenmaal ook veel op.
Lekker samen klagen en roddelen is ook een manier om je met elkaar te verbinden.
Ik weet er alles van, ik heb het jarenlang zelf gedaan!
Ik weet er alles van, ik heb het jarenlang zelf gedaan!
JE BAAN OF JE BAAS IS NOOIT HET WERKELIJKE PROBLEEM. Maar jij. En wat jij denkt.
We hebben onze gedachten zo hoog zitten, we nemen ze volstrekt serieus en we geloven ze allemaal klakkeloos.
En precies dat is funest. Zeker als je beseft dan zo’n 80% van je gedachten doorgaans negatief is.
Gebaseerd op onbewuste aannames en overtuigingen uit je jeugd.
Waardoor je jezelf jarenlang allerlei nonsens gaat vertellen.
En hoe vaker je dat doet, des te vaster zet dit zich als waarheid in je systeem.
We hebben onze gedachten zo hoog zitten, we nemen ze volstrekt serieus en we geloven ze allemaal klakkeloos.
En precies dat is funest. Zeker als je beseft dan zo’n 80% van je gedachten doorgaans negatief is.
Gebaseerd op onbewuste aannames en overtuigingen uit je jeugd.
Waardoor je jezelf jarenlang allerlei nonsens gaat vertellen.
En hoe vaker je dat doet, des te vaster zet dit zich als waarheid in je systeem.
Een van de grootste problemen en tegelijkertijd ook nog taboes die ik zie, is precies dat negatieve denken. De onzekerheid, de zelftwijfel, het jezelf klein maken, jezelf waardeloos vinden.
Jezelf continu vergelijken met anderen.
Jezelf een mislukkeling vinden.
Jezelf niet slim, succesvol, rijk, atletisch, intelligent, mooi of snel genoeg vinden.
Jezelf continu vergelijken met anderen.
Jezelf een mislukkeling vinden.
Jezelf niet slim, succesvol, rijk, atletisch, intelligent, mooi of snel genoeg vinden.
Wat denk je dat het met je doet als je jezelf zo in de kou laat staan? Daar krijg je natuurlijk geen energie van. Nee, integendeel. Daar loop je elke dag meer en meer op leeg.
Op termijn is de schade niet te overzien!
Aangezien dit patroon bij de meeste mensen ongestoord jarenlang zijn gang gaat, is de schade op lange termijn niet te overzien. Want dit denkpatroon, deze giftige, schadelijke gedachten, zijn niets anders dan een continue vorm van vernietigende stress.
1. Het put je psychisch uit (je voelt je angstig, paniekerig, depressief, uitgeput, gefrustreerd, slaapt slecht, kort lontje, etc.)
2. Het beïnvloedt je gedrag negatief. Het maakt je een verzuurd en negatief persoon die deze gevoelens vaak ook gaat projecteren op zijn naasten (partner, kinderen, collega’s).
3. Je krijgt fysieke klachten of wordt zelfs serieus ziek als het maar lang genoeg aanhoudt.
Hoe lang wil jij dit proces nog ongestoord zijn gang laten gaan?
Hoe lang blijf jij nog onbewust op de robotstand je leven leiden?
Je sleept je naar je werkt, verdooft je verdriet en frustraties met afleiding en smoesjes en herhaalt dit elke week weer.
Hoe lang blijf jij je nog verschuilen achter omstandigheden of personen die volgens jou (mede) schuldig zijn aan jouw situatie?
Wie of wat denk jij dat er allemaal moet veranderen voordat jij gelukkig kunt worden?
Je kunt lang wachten.
Levenslang.
Zonder dat je enig echt verschil gaat merken.
De tijd tikt intussen maar door.
Je ademt wel, maar je leeft niet.
Je draait de weken af.
HOE LANG WIL JE DIT NOG VOLHOUDEN?
Tot je erbij neervalt?
Stop met wachten!
Stop met wachten!
Stop met kijken naar anderen!
Stop met het onderdeel zijn van een maatschappij waarin je je niet thuis voelt.
Ga op onderzoek uit.
Ontdek dat niemand anders dan jijzelf de sleutel in handen heeft tot verandering.
Ontdek welke leugens jij jezelf al jarenlang vertelt.
Ontdek je waarde.
Ontdek wie je werkelijk bent.
Het is niet jouw schuld dat je de weg bent kwijtgeraakt en verdwaald bent in een leven dat niet fijn voelt.
Elk kind komt onschuldig ter wereld. Maar gaandeweg raken we allemaal een keer beschadigd. Gaan we twijfelen aan onszelf. Aan ons bestaansrecht. Daar is bijna geen ontkomen aan
Elk kind komt onschuldig ter wereld. Maar gaandeweg raken we allemaal een keer beschadigd. Gaan we twijfelen aan onszelf. Aan ons bestaansrecht. Daar is bijna geen ontkomen aan
De kunst is om te accepteren dat dit is gebeurd en van daaruit verder te kijken en op een rijtje te zetten wat waar is en wat niet.
En vervolgens de juiste stappen te zetten.
Zodat jij gaat ervaren dat het geen ongelukje is dat jij er nu bent.
Dat dit leven niet bedoeld is om je te testen.
Dat jij niks te bewijzen hebt voordat jij mag gaan genieten.
Dat het echt niet normaal is als jij ‘het leven gewoon niet zo leuk vindt’.
Dat je je daar niet bij neer hoeft te leggen als je dat niet wilt.
Dat alleen al het feit dat jij er bent genoeg is om een leven te mogen leven waar jij blij van wordt.
Ik heb hier zoveel over ontdekt.
En dat niet alleen.
Ik heb het ook stap voor stap geïmplementeerd in mijn leven.
Ik heb het verschil gemerkt.
- Mijn zelfvertrouwen voelde ik met elke stap groeien.
- Mijn gevoel van vrijheid werd steeds groter.
- Mijn plezier in het leven werd de belangrijkste drijfveer.
Dat had je me 10 jaar geleden moeten vertellen. Ik had je serieus nooit geloofd.
Maar nu … natuurlijk gaat mijn leven heus niet alleen over rozen…
Maar ik begrijp het wel beter dan ooit.
Het leven is niet tegen je
Het wil je juist steeds verder op weg helpen.
En dat gaat met pieken en dalen.
Niet om je te plagen, maar omdat je hardleers bent. Ik ook.
De dalen zijn nu eenmaal nodig om je weer zo snel mogelijk te doen beseffen wie je werkelijk bent.
Je attent maken op welke eindeloze mogelijkheden er allemaal zijn.
Je ervan bewust maken van dat niemand voor jou kan bepalen wat een waardevol leven is in jouw ogen.
Wil je ontdekken wat ik heb ontdekt?
Wil je creëren wat ik heb gecreëerd?
Een leven waarin vrijheid en plezier de boventoon voeren?
Een leven waarin ik meer ontspanning en voldoening ervaar dan ooit tevoren?
Een leven waarin ik anderen kan inspireren door simpelweg mezelf te zijn en te delen wat ik heb geleerd?
Doe dan mee met mijn gratis online minicursus Perfectionisme Loslaten (3 x per jaar, september, januari of maart) of een online Masterclass.
Check in de agenda wanneer ik wat organiseer.
En denk nu niet meteen…. perfectionisme? Dat is helemaal niet mijn probleem!
Want als je nu nog steeds leest, dan durf ik mijn hand wel in het vuur te steken dat jij op mijn gratis perfectionismetest behoorlijk alarmerend zult scoren…
Met mijn test kwam ik in de middenmoot uit!
Ik heb prima is perfect al eerder gevolgd, maar mogelijk kom ik nog nieuwe dingen tegen! ?